trusted online casino malaysia
Jean-Rémi Chareyre 25/09/2016

Nýfrjálshyggjuspakmæli Bjarna

Vá! Haldið ykkur fast! Bjarni byrjaði kosningabaráttuna sína á því að lofa skattalækkanir! Afskaplega er þetta óvænt útspil. Hver hefði búist við þessu?

bjarni25-9Í ræðu sinni á flokksráðsþingi notaði Bjarni síðan tækifærið til að gagnrýna „vinstri flokkar“ fyrir að vilja alltaf hækka skatta (sem er að sumu leyti gild gagnrýni, hvað varðar suma alla vega), en hugsar sjálfur ekki um neitt annað en að lækka skatta. Það er þetta með flísina og bjálkann. Þráhyggja er alltaf slæm, sama hvort hún sé vinstra megin eða hægra megin í pólítikinni.

Hann gagnrýnir svo andstæðinga sína fyrir að lofa aukin útgjöld án þess að útskýra hvaðan tekjurnar eigi að koma. Það er afskaplega ábyrgðarlaust, vissulega. En um leið lofar Bjarni sjálfur skattalækkun, án þess að tilgreina hvar hann ætlar að skera niður á móti. Aftur, flísin og bjálkinn. Lýðskrum er alltaf slæmt, sama hvort það sé vinstra megin eða hægra megin í pólítikinni.

Lækkun eða hækkun skatta getur aldrei verið markmið í sjálfu sér, heldur aðeins leið að ákveðnu markmiði. Það er heldur ekki sama hvaða skattar er verið að tala um. Það truflaði Bjarna til dæmis ekkert að hækka skatta á matvælum.

En hættulegast af öllu í þessu málflutningi Bjarna er þetta (því miður mjög vinsælt) nýfrjálshyggjuspakmæli, sem hann fékk lánað hjá frú Margréti Thatcher:
„það er fátt í heiminum jafnókeypis og annarra manna fé“

Þessi viskumoli gefur í skyn að með því að innheimta tekjuskatt sé ríkið að taka frá okkur það fé, sem við eigum skilið að fá, og er réttmætt eign okkar (eða í stuttu máli, að stela frá okkur).
Þetta hljómar kannski fallega, en það stenst ekki skoðun.

Brúttó laun (þ.e. laun fyrir skatta) eru aðeins tala á blaði, útreikningur í bókhaldinu, en hafa ekkert með raunveruleikann að gera. Það er freistandi að ímynda sér, að ef tekjuskattur væri feldur niður, þá myndu ráðstöfunartekjur okkar hækka myndarlega, en það er tálsýn: raunin er sú að launin okkar eru einmitt háð því að við borgum þessa skatta. Launin okkar væru hvergi nærri eins há og þau eru í dag, ef hér væri ekki öflugt ríki sem getur séð bæði um að framfylgja lögum um eignarrétt en líka um að skapa frið, öryggi, stöðugleika og jöfn tækifæri.
Enda er það engin tilviljun að þau lönd heims þar sem laun og lífskjör eru hvað hæst eru jafnframt þau lönd sem eru með hæsta tekjuskattinn: Svíþjóð og Danmörk með um það bil 56% tekjuskatt. Aftur á móti eru löndin með lægsta tekjuskattinn gjarnan þau fátækustu og spilltustu: t.d. Búlgaría, Rúmenía og Ungverjaland (10 til 16% tekjuskattur).

Það er því einfaldlega rangt að halda því fram að tekjuskattur skerði ráðstöfunartekjur okkar. Það er líka rangt að halda því fram að tekjuskattur sé einhvers konar eignarnám, eða illa fengið fé, því þessi sami tekjuskattur er einmitt ástæðan þess að við búum við hærri laun en þekkist annars staðar í heiminum. Brúttó laun eru eingöngu tölur á blaði, en ekki það sem við „eigum skilið“ að fá.

Þó það sé afar freistandi að lofa „heimilunum í landinu“ frábæra kjarabót með því að lækka skatta á þau, þá er það álíka gagnlegt og að pissa í skóinn sinn, þegar til lengri tíma er litið.
„Það er fátt í heiminum jafnókeypis og annarra manna fé,“ segir Bjarni. Hið sanna er frekar þetta:
„Það er fátt í heiminum jafn dýrt og að lækka skatta.“

Fyrir utan það, að það er ekkert sérstaklega frumlegt kosningaloforð.

Flokkun : Efst á baugi
1,333