Vitnaðu í Hannes

Þrátt fyrir viðvaranir lögmanna hefur Herðubreið ákveðið að birta afrit af símtali Davíðs Oddssonar og Geirs H. Haarde sem fram fór í hádeginu 6. október 2008. Til þess liggur þjóðarnauðsyn, að mati ritstjórnar.

———-

DO: „Blessaður. Heyrðu. Hann Sigurður í Kaupþingi er að biðja um lán.“

GHH: „Já, eitthvað hafði ég heyrt af því. Hvað er það aftur hátt?“

DO: „Þetta er hálfur milljarður.“

GHH: „Ekki meira en það?“

DO: „Evra.“

GHH: „Ó.“

DO: „Hann segir líka að þú sért hlynntur þessu.“

GHH: „Já, hann var eitthvað að nauða í mér um daginn. Ég sagði honum að hringja í þig. Ég er bara forsætisráðherra.“

DO: „Hann býður reyndar fram gott veð. Danskan banka. Held að það sé einhver músíkbanki. FÍH. Kannastu við hann?“

GHH: „Nei, aldrei heyrt um hann.“

DO: „Danirnir segja að hann sé traustur. [Hávaði í bakgrunni.] Hafðu ekki svona hátt, Hannes, ég er að tala í símann. Já, afsakaðu Geir. Hvað segirðu? Eigum við að láta hann hafa þetta?“

GHH: „Hvað segir Hannes?“

DO: „Hannes segir það sem við segjum honum að segja.“

GHH: „Það er eitt, sko. Hvað eigum við mikið af evrum?“

DO: „Ekki mikið meira en þetta.“

GHH: „Er þetta þá ekki svolítið mikil áhætta?“

DO: „Það held ég ekki. Til hvers þurfum við evrur? Við höfum alltaf krónuna. Nóg af krónum hér.“

GHH: „Ókei, láttu hann hafa lánið. Verður gott að losna við suðið í honum. En svo er annað.“

DO: „Hvað er það?“

GHH: „Við ætlum að setja neyðarlög í kvöld og taka svo Landsbankann yfir. Þú ættir líklega að láta Kjartan vita. Ekki heppilegt að ég geri það. En Baldur var búinn að bjarga sér.“

DO: „Ég læt Hannes hringja í Kjartan. Leigusalann [hlátur]. Eitthvað fleira?“

GHH: „Já, ég þarf að flytja þjóðinni ávarp á eftir. Hefurðu einhverjar hugmyndir?“

Stutt þögn.

DO: „Segðu brandarann um… Nei, það passar líklega ekki að segja brandara. Vitnaðu í Hannes. [Gleðióp í bakgrunni.] Sko, Hannes Hafstein, meina ég. [Kjökur í bakgrunni.] Og reyndu svo að kenna Jóhönnu um þetta.“