Kræst

Síminn hringir.

Eyþór: Já, halló?

G: Sæll. Þetta er Guð.

E: Já, blessaður, gaman að heyra í þér. Langt síðan síðast.

G: Já, ég hef verið upptekinn í Sýrlandi. En heyrðu: Ég hef tekið ákvörðun.

E: Nú? Það er spennandi.

G: Nei. Þú átt að fara í framboð.

E: Í framboð? (Heyrist hugsa.) En það eru ekki forsetakosningar fyrr en 2020.

G: Ekki forsetaframboð. Þú átt að bjóða þig fram til borgarstjórnar.

E: Borgarstjórnar? Djísus, maður. Veistu ekki hvað það er leiðinlegt?

G: Ég er ekki maður, ég er Guð. Og engan derring, góði. Ég hef tekið ákvörðun. Ég umsker þig persónulega ef þú óhlýðnast.

E: Ókei, ókei, rólegur. Ég fer þá í framboð.

G: Eins gott. Þetta er allt ákveðið. Þú ert minn útvaldi frambjóðandi í borg Davíðs.

E: Vá, það er mega kúl. Hvað þarf ég að gera?

G: Ekki neitt. Við Gabríel sjáum um þetta.

E: Frábært. (Heyrist hugsa.) En héddna – Guð?

G: Já?

E: Ég var að spá, sko. Það er meiriháttar að vera útvalinn og sona, en héddna, manstu hvernig fór fyrir þeim sem þú útvaldir síðast? (Heyrist hugsa.) Kræst.