trusted online casino malaysia
Ritstjóri Herðubreiðar 14/11/2019

Það sem við segjum

Karl Th. Birgisson skrifar

Hvað segiði? Eigum við að frysta eigur Samherja? Er það ekki frábær hugmynd?

Nei. Og allra sízt eigum „við“ að gera það.

Sko. Ég man fleira en mig langar, en það eru alveg tvö ár síðan ég hef lesið og hlustað á jafn mikið af órökstuddu þvargi frá annars ágætu fólki.

Þá var það um hin óútskýrðu barnaníðings- og yfirhylmingarmál sem felldu heila ríkisstjórn.

Þar áður leið hálft annað ár. Þegar við lásum Panamaskjölin.

Reiði okkar að undanförnu er bæði réttmæt og skiljanleg, en hún gefur okkur samt ekki leyfi til að fara rangt með staðreyndir og krefjast aðgerða sem brjóta gegn bæði stjórnarskrá og mannréttindum, eða bera fram samanburð sem stenzt enga skoðun.

Dæmi? Jájá.

Það voru vinsæl fyrstu viðbrögð að frysta skyldi eigur Samherja. Mér sýndust jafnvel einstaka þingmenn krefjast þessa.

Þá er nú fyrst: Alþingismenn hvorki eiga né mega krefjast þess að kyrrsettar séu eignir nafngreindra einstaklinga eða fyrirtækja. Það er beinlínis fráleitt.

Til þess arna höfum við réttarfarskerfi, saksóknara, ákæruvald, sýslumenn og dómara.

Þingmenn eru löggjafar. Þeir eru hvorki sýslumenn né dómarar, og enn síður eiga þeir að hlutast til um málefni einstaklinga eða fyrirtækja, sem bíða meðferðar og hugsanlega úrlausnar hjá ákæru- og dómsvaldi.

Einstaka þingmanni kann að vera mikið niðri fyrir – og jafnvel réttilega – en hann má aldrei bera opinberlega fram kröfu um að réttarfarskerfið refsi hinum eða þessum. Ekki bara vegna hinnar sjálfsögðu þrískiptingar ríkisvaldsins, heldur líka vegna þess að löggjafinn fer með fjárveitingavaldið og orðum hans fylgir þess vegna mikil þyngd.

Víða annars staðar væri svona málflutningur kallaður óboðleg afskipti löggjafa af réttarfari í landinu.

En sleppum nú svona stjórnskipunarsmotteríi og orðum efni málsins, sem svo margir hafa kallað eftir: Frystingunni.

Hvaða eignir á þá að „frysta“? (Lagalega hugtakið er reyndar „kyrrsetja“, en hitt er of fallega viðeigandi til þess að sleppa því.) Þar er af ýmsu að taka.

Ætlum „við“ að gera togara Samherja sisona upptæka og binda þá við bryggju? Í fljótu bragði er vandséð hvaða hagsmunum það ætti að þjóna. En maður veit náttúrlega ekki margt.

Ættum við að innsigla frystihúsin? Jamm og olræt. Yrði það semsagt gert í þágu rannsóknarhagsmuna vegna mútugreiðslna í Namibíu og Angóla?

Eða ætlum við kannske að frysta bankareikninga fyrirtækisins? Þeir eru sennilega fleiri en meiraðsegja endurskoðandinn kann að telja og út um allar skattaskjólakoppagrundir, en látum það vera.

Það gæti samt verið flott að frysta þessa reikninga, er það ekki? Svo að starfsfólk Samherja fái launin sín áreiðanlega ekki greidd um mánaðamótin eða áramótin. Það var nú hægt að halda jól í Svarfaðardal öldum saman án einhverra sona kvótapeninga.

Er ég að grínast? Alls ekki. Ég geri bara þá kröfu til þeirra, sem heimta frystingu á eignum Samherja, að þeir útskýri hvað þeir eiga við með slíku tali. Slík skýring er lágmark til skilnings á tillögunni.

Ef viðkomandi meina þá með því eitthvað annað en viðbragð hins varnarlausa gagnvart spillingu og almennt garg um vondsku heimsins.

En hví er ég að gagnrýna gagnrýnendurna? Er ég ekki þannig að styðja með einhverjum hætti „málstað“ Samherja (ef það fólk á einhvern málstað)?

Aftur nei. Um framferði eigenda Samherja í Afríku þarf ekki að hafa fleiri orð en komið hafa fram. Þau eru yfrin.

En viðbrögð okkar skipta máli.

Við skulum ekki láta okkur dreyma um að eigendur Samherja gráti nú í koddann sinn og játi sig sigraðra af því að við tölum svo illa um þá akkúrat núna. Þeir koma aftur, frammi fyrir bæði réttarkerfi og almenningsáliti, ískaldari en nokkru sinni fyrr.

Þeir koma aftur með skipulagða vörn sína, sem mun snúa lagalega að réttarkerfinu, en ekki síður áróðurslega að okkur. Þeir eru þegar byrjaðir.
Þess vegna skiptir máli hvað við segjum.
Hvers vegna og jafnvel dæmi? Jájá.
Við urðum reið eða jafnvel brjáluð þegar við fréttum af aflandseyjaviðskiptum Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar og Bjarna Benediktssonar.
Þegar Sigmundur sneri aftur með vörn sína – eftir allar lygar hans sjálfs, útúrsnúninga og hálfsannleik – þá gat hann vísað í svo mörg dæmi um vitleysu, staðleysur eða jafnvel ósannindi, sem höfðu komið fram opinberlega, að eftirleikurinn varð fremur auðveldur.

Honum nægði að nefna tvö eða þrjú dæmi, og bæta svo við hróðugur: „Þið sjáið hvernig þetta var. Tóm þvæla, rangfærslur og áróður þeirra sem vildu klekkja á mér.“

Virkaði þetta? Ójá. Okkur nægir að skoða fylgistölur Miðflokksins, meiraðsegja eftir Klausturshroðann.

Þess vegna, en líka sannleikans vegna, skiptir máli hvað við segjum og hvernig, hvaða orð við notum og hvenær.

Hitt færir þeim, sem eru raunverulega sekir um ósannindi og siðleysi, vopn í hendur í vörn fyrir vondan málstað.

Það er ofrausn sem þeir eiga ekki inni hjá neinum.

Karl Th. Birgisson

1,908