Sigmundardrápa

Frækinn fór á barinn

fólki með í gleðskap,

gapa tók og geipa,

gjamma mér til skammar,

dónarembu demba,

drulla á fullu yfir

siðað fólk og friðsamt,

fóli mínu ólíkt.

 

Hrossakaupum hossa

hiklaust gerðum mikið,

bitlingum að býtta

bauðst að þætti auðsótt,

kellingar að kalla

klámi í mig rámar.

Þannig enn við þöndum

þokkalega okkur.

 

Fatlað fólk ég ætla

ferlegt æði að hæða,

samkynhneigða um sagði

subbuskapinn dapran,

útlendingum engri

ýldu fyrir skýldi.

Rammur geysti gammur

getulausra freta.

 

Hirðar þetta heyrðu,

hlera tóku klókir,

bundu geymt á bandi

blaðrið mitt um aðra,

birtu það í blöðum,

betur svo á neti,

menn svo kenna mættu

mitt innræti og skæting.

 

Sjúkir að mér sækja

siðlausir fjölmiðlar.

Reiður ræð að leita

réttar míns gegn fréttum.

Ekkert má ef ekki

aðeins fara á barinn

klám að rausa rámri

röddu pöddufullur.

 

Davíð Þór Jónsson