Örlagasaga

Og þessi drottins dagur
var dýrðlegur að sjá,
einkum ungum manni
sem óðar vildi þá
koma því í kring,
til kærustunnar fara með trúlofunarhring.

Hann fór í betri fötin
og fínpússaða skó
og strauk af ermi og öxlum
ímyndaða ló
og hélt svo strax af stað
til stúlkunnar sem ástarljóð hann samdi um og kvað.

Í grandalausri gleði
gekk hann frjáls við víl,
en gáði ekki að sér,
né aðsvífandi bíl
sem keyrði hratt á hann.
Og hjartað sló ei lengur þeirri konu sem hann ann.

Það var einn mildan morgun
er maísólin skein,
og fuglar sátu og sungu
og sungu á hverri grein,
að þjóð á fætur fór.
Fagurblár var himininn og spegilsléttur sjór.

Pétur Stefánsson