Möskvar minninganna (XXII): Hann Róbert minn
Fyrir nokkrum árum kom Róbert Marshall í heimsókn til mín á Leifsgötuna. Honum lá talsvert á hjarta.
Frá því efni greini ég ekki hér og geri aldrei, en þar sem við fórum í samtali yfir sviðið vítt og breitt datt óvænt upp úr honum:
– Ætti ég kannske að fara í framboð fyrir Vinstri græn?
Þetta var í aðdraganda þingkosninga 2007.
Í eitt augnablik hvarflaði að mér að tjóðra Róbert við stólinn, hringja á lækni og hella í hann nauðugan meira kaffi til að hressa hugsunina, en þess þurfti ekki við.
Ég rakti fyrir honum nokkur nöfn í þáverandi þingflokki Vinstri grænna og spurði: Áttu eitthvað sameiginlegt með honum? Langar þig í alvöru að sitja þingflokksfundi með henni? Um hvað mynduð þið tala?
Svo fór ég yfir fáein efnisatriði. Óbreytt sjávarútvegskerfi? Landbúnaður, þar sem Vinstri græn eru jafnvel verri en Framsóknarflokkurinn? Steingrímur Joð vill fara í stjórn með Sjálfstæðisflokknum við fyrsta tækifæri. Langar þig þangað?
Hvað áttu eiginlega hugmyndalega skylt með þessu fólki?
Síðast þegar ég mundi varstu líka Evrópusinni og frjálslyndur. Þarftu meira kaffi, vinur minn?
Ég veit reyndar að þú ert útivistarfrík, en hvernig kemurðu þessu öllu heim og saman í hausnum á þér? Vinstri græn eru ekki græn. Þau eru ekki einu sinni vinstri.
Þau eru atvinnulífskommar.
Þú ert hæfileikaríkur, skapandi og skemmtilegur, að vísu aðeins of mikill Vestmanneyingur fyrir minn smekk, en það er ekki þér að kenna.
–– –– ––
Þessi ræða þarna á Leifsgötunni hafði einhver áhrif. Róbert sat undir lestrinum og hætti við framboð fyrir Vinstri græn án þess að segja það.
Sú ákvörðun hafði reyndar aldrei verið tekin, en samt. Ég þóttist hafa forðað vini mínum frá vondri vist.
Þetta samtal ásamt fjölmörgu öðru varð til þess að Róbert og Gummi Steingríms fóru í framboð fyrir Samfylkinguna. Í þeirri kosningabaráttu sömdu þeir sennilega alversta pólitíska baráttulag þessarar aldar og þeirrar síðustu líka.
Það virðist (blessunarlega) hafa verið fjarlægt af YouTube, en þeir voru flottir saman, Gummi með nikkuna og Róbert gítarinn.
Þar var húmor og heiðarlegur neisti, sem fæðist bara af alvöru hugsun.
Sú niðurstaða gildir um bæði Róbert og Gumma.
Nokkru síðar dæmdist á mig að verða veizlustjóri í sviðamessu á Vatnsnesi í Húnaþingi. Húsfreyjurnar höfðu heyrt eitthvað í mér í útvarpinu og héldu að ég væri skemmtilegur. Ég reyndi árangurslaust að leiðrétta þann misskilning, en endaði með því að sjanghæja Gumma og Róbert með mér þangað norður.
Þar með var þeirri sviðamessu bjargað. Og rúmlega það.
Svo varð víst svokallað Hrun, Gummi gekk í Framsóknarflokkinn og Róbert fór á endanum úr Samfó, og saman stofnuðu þeir síðar Bjarta framtíð með einhverjum hluta Besta flokksins.
Það gekk ágætlega, en fór eins og það fór.
–– –– ––
Um síðustu helgi var einhvers konar prófkjör hjá Vinstri grænum í Suðurkjördæmi. Þar sóttist Róbert eftir oddvitasæti enda er hann fyrir löngu hættur að hlusta á mig.
Ég skildi aldrei hvers vegna hann stóð í þessu brölti, jafnvel þótt hann ætti einhvern séns, sem ég vissi ekkert um.
Ég þekki ekki iðrin í Vinstri grænum í þessu kjördæmi.
En Róbert tapaði sumsé og átti sennilega aldrei séns.
„Komst ekki á blað,“ sagði Broddi í útvarpsfréttunum. Það var fullharkalega orðað fyrir minn smekk.
En ég gladdist á minn perverska hátt.
Hann Róbert minn á enga samleið með þessum svokölluðu Vinstri grænum. Til þess er hann of skynsamur og framsýnn.
En ég hef vitaskuld áhyggjur af honum, og ekki bara af því að hann er hættur að hlusta á mig. Hann heldur áfram að spranga um fjöll.
Þar er auðvelt að drepa sig, eins og Róbert hefur prófað og tókst það einu sinni næstum. Ég man enn eftir þyrlunni út um eldhúsgluggann og spurninguna í huganum: Hver skyldi þetta nú vera?
Jújú. Það var hann. Einmitt hann.
Allur mölbrotinn og heppinn að vera ekki dauður.
–– –– ––
Eftir þetta síðasta pólitíska sprang þykir mér líka mikilvægast að vinur minn sé enn á lífi.
Ég gef að vísu lítið fyrir blaðrið frá þeim sem töpuðu, um hvað framboðslistinn sé frábær. Um það veit ég ekkert, en man þó ekki eftir neinum sem tapaði kosningum og fagnaði því. Allt slíkt tal er hefðbundið innanflokkspepp, meðvirkni og hjóm.
En vinur minn er sumsé á lífi.
Þá nær hann vonandi að koma frá sér þessum bókum sem búa í honum. Þær eru sennilega tvær, enn sem komið er.
Ef marka má samtalið á Leifsgötu.
En við segjum ekki meira um það. Þá værum við að rjúfa trúnað.
Og það gerum við ekki.
En óskum Róberti til hamingju með endurnýjað líf.
Karl Th. Birgisson
- Nú ertu (endanlega) búinn að missa það, Brynjar - 20/02/2022
- Þegar streðinu lýkur – Guðni Már (og mamma) - 03/01/2022
- Afplánunin - 02/12/2021