Tvær góðar ástæður til að kjósa Höllu

Halla Tómasdóttir er sá forsetaframbjóðandi, sem ætlar skilyrðislaust að virða niðurstöður þjóðaratkvæðagreiðslunnar 2012 – sem flestir virðast reyndar búnir að gleyma.

Fyrir tæpum fjórum árum greiddum við atkvæði um drög  að nýrri stjórnarskrá. Og að auki sérstaklega um fáein atriði. Auðvitað voru ekki allir sammála um alveg allt, en ákvæðið um að tiltekið hlutfall kjósenda gæti krafist þjóðaratkvæðagreiðslu um lagafrumvörp fékk gríðarstóran meirihluta.

En þetta ákvæði er ekki komið inn í stjórnarskrá. Og meðan svo er ekki, verðum við að treysta á forsetann. Við þurfum að fara með bænarskrá á Bessastaði í hvert sinn sem við viljum fá að ráða einhverju sjálf.

Halla Tómasdóttir lýsti því yfir strax í upphafi, að hún ætli sér að vísa lögum í þjóðaratkvæðagreiðslu, berist henni undirskriftir 15% atkvæðisbærra manna. Það þýðir ósköp einfaldlega að hún ætlar að færa þjóðinni þennan rétt beint og milliliðalaust. Hún ætlar sem sagt að virða niðurstöðu þjóðaratkvæðagreiðslunnar að því marki, sem það stendur í valdi forsetans.

Ég hef ekki heyrt aðra frambjóðendur tala svona skýrt.

Ég þori ekki að treysta því að nýja stjórnarskráin komist í gegnum Alþingi í bráð. En meðan það gerist ekki, stendur það í valdi forsetans að framfylgja þessu tiltekna ákvæði með því að miða við ákveðna tölu undirskrifta til að vísa lögum í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Og það ætlar Halla Tómasdóttir sem sagt að gera.

Til viðbótar er alveg skaðlaust að nefna það, að mér þætti frekar vænt um að við Íslendingar gerum með okkur þegjandi samkomulag um að kjósa karlkyns og kvenkyns forseta til skiptis. Ef við erum jafnréttissinnar af einhverri alvöru, þurfum við að sýna það í verki.

Vigdís Finnbogadóttir varð fyrst kvenna til að gegna forsetaembættinu. Persónulega finnst mér alveg óþarfi að hún verði jafnframt sú síðasta.