Það eru hæg heimatökin, Brynjar

Karl Th. Birgisson skrifar

Brynjar Níelsson er ekki bara skemmtilegur, heldur er rökstuddur grunur um að hann sé líka góð manneskja.

En hann er fleira. Ekki bara gamaldags kallpúngur – eins og hann viðurkennir fyrstur manna – heldur er hann haldinn atvinnusjúkdómi.

Brynjar gerði það að hálfu ævistarfi sínu sem lögmaður að verja sakamenn. Glæpamenn. Það virðist hafa gengið svo vel að hann getur ekki hætt.

Eða réttara sagt: Brynjar má ekki sjá vondan málstað án þess að reyna að verja hann. Jafnvel þvert á sönnunargögn. Ekki síður eftir að hann varð alþingismaður.

Dæmin eru legíó. Þegar allir sáu hvernig var í pottinn búið hjá Hönnu Birnu í lekamálinu stóð Brynjar einn eftir í skotgröfinni með útúrsnúninga á lofti sem lýstu fyrst og fremst hugmyndaflugi málafærslumannsins, sem grípur hvert einasta hálmstrá. Ef ekki til þess að sýkna, þá til að milda refsinguna.

Hann getur semsagt ekki hætt.

Síðast í dag ákvað Brynjar að ráðast á Ríkisútvarpið fyrir að segja frétt. Í þessu tilviki um hverjir hafa réttarstöðu sakbornings í Namibíumáli Samherja, sem er nú til rannsóknar ekki bara þar, heldur á Íslandi, Noregi og víðar.

Og þar sem sönnunargögnin benda mjög eindregið til þess að sitthvað meira en lítið athugavert hafi átt sér stað, svo við séum nú bara miklum mun kurteisari en efni standa til.

Röksemd Brynjars er að nafn- og myndbirting sé svo erfið og þungbær fyrir þá sem eiga í hlut. Og fjölskyldur þeirra vitaskuld.

Þetta er sígild röksemd gegn því að fréttir séu sagðar. Það sé svo erfitt fyrir þá sem fréttirnar eru um. Gudskelov að Brynjar er bara alþingismaður, en ekki ritstjóri neins staðar.

Þið getið látið hugann reika yfir helztu sakamál síðustu ára, áratuga, jafnvel alda, um hvernig fréttir af þeim hefðu verið fluttar ef ekki hefði mátt nefna nöfn eða birta myndir

Ég sleppi því að nefna dæmi, en ef fréttareglum Brynjars væri fylgt vissum við sennilega ekki ennþá að snærisþjófurinn uppi á Skaga hét Jón Hreggviðsson.

Ef Brynjar vill finna sökudólg í þessu máli er hann ekki að finna hjá Ríkisútvarpinu, Stundinni eða öðrum miðlum sem segja nákvæmlega sams konar fréttir og fjölmiðlar gera út um allan heim.

Sökudólgurinn er alltaf gerandinn, eins og Brynjar ætti að vita eftir öll þessi ár í lögmennsku. Ekki sá sem lýsir málsatvikum eða framvindu.

Í þessu tilviki er gerandinn Samherji og alveg sérstaklega Þorsteinn Már Baldvinsson, ef marka má mörg þúsund málsgögn. Ef Brynjar vill skamma þann sem veldur fjölskyldum starfsfólks hjá Samherja vanlíðan, þá er stutt að leita. Hann heitir Þorsteinn Már.

Og heimatökin eru líka hæg. Ef Brynjar er ekki með símanúmerið hjá forstjóra Samherja, þá er Kristján Þór Júlíusson með það á speed-dial.

Karl Th. Birgisson

–