Samningar við kröfuhafa leysa ekki stóra vandann: Krónan er ekki nothæf markaðsvara

Nýgerðir samningar við kröfuhafa leysa fortíðarvanda, en engar áætlanir eru til um framtíðarstefnu í peningamálum.

Á þetta bendir Þorsteinn Pálsson fyrrverandi forsætisráðherra í pistli á Hringbraut. Hann skrifar meðal annars:

„Í raun erum við því komin með krónuna aftur þar sem hún var á síðustu öld. Þá notuðu menn hvort tveggja gengisfellingar og misumfangsrík höft. Ríkisstjórnin boðar nú að hún ætli að verja stöðugleikann með einhvers konar viðskiptatakmörkunum með krónuna fremur en að leyfa markaðnum alfarið að ákveða verðgildi hennar. Sennilega halda henni þó engin bönd á endanum.“

Ritstjóri Herðubreiðar, Karl Th. Birgisson, slær svipaðan tón í pistli í gær, þar sem hann segir að rekja megi stærstu viðfangsefni stjórnmálanna til ónýts gjaldmiðils:

„Án hans hefði ekki verið nein snjóhengja, engir hungraðir hrægammar sem ógnuðu þjóðlífinu, ekki hæstu vextir á Vesturlöndum og Frosti gæti sofið betur á nóttunni.

Í nágrannalöndunum er umgjörð og framkvæmd peningastefnu í höndum seðlabanka, sem bregðast við ef þurfa þykir. Hún er ekki meginviðfangsefni stjórnmálamanna.

Þeir einbeita sér að því að búa í haginn fyrir heilbrigt atvinnulíf sem framleiðir verðmæti sem standa undir góðri velferðarþjónustu.

Ekki uppi á Íslandi. Hér fara dagarnir og mánuðirnir í að berjast við vandamál sem krónan skapar, ekki bara hjá stjórnmálamönnum, heldur fólki og fyrirtækjum líka.

Við erum eins og apar í búri sem við smíðuðum sjálf. Í stað þess að hafna nauðungarvistinni og brjótast út úr búrinu til eðlilegs lífs, eyðum við orkunni í að tjasla saman feysknum rimlunum.“

Sjá pistil Þorsteins hér og pistil Karls hér.