Lygi, valdhroki og ósvífni

Þetta eru ekki falleg orð. Saman mynda hugtökin nokkuð eitraðan kokkteil. En sá kokkteill er nú borinn fram og mér ofbýður. Hreint út sagt. Mogginn lýgur því fullum fetum á forsíðu í morgun að Steingrímur J. Sigfússon hafi framselt hluti ríkisins í núverandi Arion- og Íslandsbanka haustið 2009 án þess að hafa til þess lagaheimild.

Þessi beina lygi er undirbyggð með tilvitnun í umsögn Bankasýslu ríkisins um frumvarp fjármálaráðherra, sem nú vill leggja hana niður. Það eina sem er rétt hjá Mogganum er, að í umsögn Bankasýslunnar segir að samningar um framsal hlutanna hafi verið gerðir 3. september og 15. október 2009.

En til að túlka þetta þannig að hlutir ríkisins í bönkunum hafi verið framseldir án lagastoðar dugar ekki einu sinni ævintýralegt hugarflug. Til þess þarf afar grófa ósvífni. Nokkrum línum ofar í sömu umsögn er nefnilega tekinn af allur vafi um þetta atriði:

Í fyrsta lagi er það rangt að „Arion banki [hafi verið] alfarið í eigu ríkisins fram til nóvember 2009″. Hið rétta er að það var ekki fyrr en 8. janúar 2010, sem 87,0% eignarhlutur ríkisins var framseldur til Kaupskila ehf., sbr. skýringu nr. 120 á bls. 73 í ársreikningi bankans fyrir árið 2009. … Í öðru lagi er það rangt að „[íslandsbanki hafi alfarið verið] í eigu ríkisins fram til október 2009″. Framsal 95,0% eignarhlutar ríkisins í bankanum til Glitnis hf. átti sér ekki stað fyrr en 31. desember 2009, sbr. skýringu á bls. 3 í ársreikningi bankans fyrir árið 2009.

Samningarnir fengu lagastoð þegar fjárlagafrumvarpið var samþykkt 22. desember 2009 og Steingrímur framseldi sem sagt ekki þessa hluti til kröfuhafanna fyrr en lagastoðin var fengin.

En Mogginn bullar ekki bara út í loftið. Lygin og ósvífnin gegna þeim tilgangi að draga athyglina frá valdhroka sjálfstæðismanna undir ótrauðri forystu Bjarna Benediktssonar. Til þess hentar auðvitað vel að gera heiðursmanninn Steingrím J. að glæpamanni.

Fyrir Alþingi liggur sem sé frumvarp um að leggja Bankasýsluna niður. Sú stofnun sýslar með 260 milljarða eign ríkisins í stóru bönkunum þremur, auk ýmissa smærri eigna. En fjármálaráðherranum finnst þægilegra að hafa þetta bara í rassvasanum sjálfur.

Ég hef verið aðeins að glugga í umsögn Bankasýslunnar (PDF) um þetta frumvarp í dag og hún reyndist miklu merkilegra plagg en mig hafði órað fyrir. Að lestri loknum stendur ekki steinn yfir steini í frumvarpinu og röksemdirnar virðast nokkuð skotheldar. Meira að segja eru færð ágæt rök fyrir því að rassvasareksturinn verði dýrari en rekstur stofnunarinnar nú.

Hér verður þetta auðvitað ekki rakið, enda er umsögnin 34 síður. Nokkuð þéttskrifaðar. Það er þó varla hægt annað en að nefna bráðskemmtilega frétt Vísis í dag um tilraunir fjármálaráðherrans til að hafa bein afskipti af mannaráðningum í gegnum Bankasýsluna.

Það er líka hálf spaugilegt að í greinargerð með frumvarpinu skuli vísað til þess að ráðherrann hafi þegar opinberað vilja sinn til að svipta Bankasýsluna öllu rekstrarfé. Í 2. tölulið stendur þetta:

… í samræmi við þá niðurstöðu sem finna má í fjárlagafrumvarpi fyrir 2015, eins og það var lagt fram nú í haust, þar sem fjárheimildir til stofnunarinnar eru alfarið felldar niður. Rekstrarlegar forsendur fyrir sérstakri stofnun á þessu sviði eru því ekki lengur fyrir hendi.

Og svo skulum við enda á beinni tilvitnun í margumrædda umsögn Bankasýslunnar:

Gera verður verulegar athugasemdir við fjölda rangfærslna sem birtist um eignarhluti ríkisins í fjármálafyrirtækjum í frumvarpinu.

„Rangfærslur“ eru auðvitað bara kurteislegra heiti á lygi. Og umsögnin er yfirfull af athugasemdum við rangfærslur.

Það sannast hér eina ferðina enn að forystumenn Sjálfstæðisflokksins svífast einskis. Nú virðast þeir ætla að stela Landsbankanum – aftur!

Og meðan Mogginn hjarir er tími flokksmálgagnanna enn ekki liðinn.