Kallalistinn býður fram í Reykjavík: „Við erum hreint ekkert að djóka“

Ákveðið hefur verið að svonefndur Kallalisti bjóði fram til borgarstjórnar í vor. Þetta staðfestir Karl Th. Birgisson ritstjóri í samtali við Herðubreið.

„Já, við erum hópur venjulegra borgara sem passa illa inn í stjórnmálaflokka, en vilja leggja gott af mörkum til borgarinnar sinnar. Það viljum við gera með gleði og jákvæðni, og jafnvel svolitlu pönki. Við erum ekki í framboði á móti neinum, allra síst guði.“

Hver eru helstu stefnumál listans?

„Þau eru nokkur. Fyrst burt með plastið – burt með helvítis plastið. Til að draga úr notkun þess má fara ýmsar leiðir, hreinlega banna plastpoka eða leggja svo hátt gjald á þá að fólk velji frekar taupoka. Allt að einu þarf að stórauka bæði hvata og möguleika fólks til þess að endurvinna plast. Umbúðasamfélagið er ófögnuður.

Við viljum líka hætta gjaldtöku í skólum. Sérstaklega er okkur í nöp við leikskólagjaldið, af tveimur ástæðum. Þetta eru fjárhæðir sem skipta efnalitla foreldra miklu máli. Svo er leikskólinn fyrsta skólastigið og við eigum ekki að heimta skólagjöld af börnum. Það er fráleitt. Þau þurfa menntun nú sem aldrei fyrr. Hið sama gildir um máltíðir í skólum. Þess eru of mörg dæmi að börn komi með nesti í skólann af því að foreldri hefur ekki efni á að kaupa heita máltíð. Þau sitja þá og maula kalda nestið sitt á meðan aðrir njóta heitrar máltíðar. Það þarf ekki hámenntaðan sálfræðing til að sjá hvaða áhrif slíkar aðstæður geta haft á börn.

Annað stórmál er greiðslumiðlun. Allir þurfa að nota greiðslumiðlun, hafa greiðslukort og millifæra í netbankanum sínum. Fákeppni bankanna heldur hins vegar uppi fáránlega háum þjónustugjöldum. Það er líkt því að götur væru í eigu þriggja fyrirtækja, sem rukkuðu öll sama gjaldið fyrir að við færum þar um. Nauðug viljug.

Kallalistinn vill að Reykjavíkurborg hafi frumkvæði að sjálfseignarstofnun eða samvinnufélagi sem sér um að greiða okkur þessa nauðsynlegu vegi. Félagið á ekki að græða, heldur skila afgangi af rekstri til félagsmanna. Við viljum ekki stofna banka, viljum ekki bankastjóra, engar höfuðstöðvar, enga yfirbyggingu. Bara nauðsynlega þjónustu.

Hugmyndin er að árgjöld greiði rekstrarkostnað. Því fleiri sem eru með, því lægri verða gjöldin. Við viljum endilega að önnur sveitarfélög eða jafnvel ríkið og launþegahreyfingin komi með í þetta verkefni, svo að allir geti losnað undan okri bankanna. Þeir mega græða á öðru.

Enn annað stórmál er tímabundið þak á húsaleigu. Þetta er vel þekkt og lengi í New York, Berlín og miklu víðar, og er nauðsynleg skammtímaráðstöfun til að bregðast við neyðarástandi. Fjárhæðin er matsatriði, en eru 1.200-1.300 krónur á fermetra ekki nokkuð sanngjarnt verð?

Loks erum við á því að borgarlína eigi að heita hraðstrætó, því að hún er einmitt það. Um leið viljum við að ókeypis verði í strætó, sem sparar ómælt vesen og hefur gefist vel til dæmis á Akureyri. Viltu meira?“

Hverjir skipa svo listann?

„Auk mín eru í efstu sætum Edda Björg Eyjólfsdóttir leikkona, Karl Ægir Karlsson prófessor, Helen Sjöfn Steinarsdóttir, áður kennari og nú öryrki, og séra Davíð Þór Jónsson. Allt frábært fólk og dásamlegar manneskjur. Skipan í önnur sæti skýrist á næstu dögum.“

Hvað með þetta nafn, Kallalistinn?

„Þessi hugmynd byrjaði sem einhvers konar brandari hjá nokkrum Köllum á facebook. Þegar fjöldi fólks fór að hafa samband og vildi vera með hætti hugmyndin að vera brandari, en okkur þótti óþarfi að búa til eitthvert tilgerðarlegt nafn á framboðið. Kallalistinn er nógu skrýtið heiti til að vera skemmtilegt og þannig á pólitík að vera. Nóg er um leiðindin.

Við tökum okkur ekki hátíðlega og þykjumst ekki hafa svör við öllum viðfangsefnum mannlífsins, en við erum heldur hreint ekkert að djóka.“