Um kaldar kveðjur

Fulltrúar Heimssýnar í bæjarráði Fjarðabyggðar bókuðu eftirfarandi á fundi þar í dag:

„Meirihluti bæjarráðs Fjarðabyggðar lýsir furðu sinni á stefnubreytingu Samfylkingarinnar á nýafstöðnum landsfundi til olíuleitar á Drekasvæðinu. Finnst bæjarráði þetta kaldar kveðjur til íbúa Fjarðabyggðar og Fljótsdalshéraðs, en taka skal fram að Samfylkingin bauð ekki fram í neinu af átta sveitarfélögum á Austurlandi.“

Þessir fulltrúar eru í meirihluta í bæjarráði og það er af ýmsum orsökum sem þessi bókun þeirra snertir mig djúpt. Afar djúpt.

Fyrst ber að gera þá játningu að ég hef farið framarlega í hópi þeirra félagsmanna í Samfylkingunni sem hafa ekki bara viljað hætta við olíuleit, heldur telja að það hafi aldrei átt að byrja á henni. Og þar sem ég er íbúi í Fjarðabyggð, þá hef ég samkvæmt kokkabókunum Heimssýnarmanna, sent sjálfum mér kaldar kveðjur að sunnan.

Þeir ættu að þekkja það blessaðir, heimsmeistarnir í köldum kveðjum til íbúa Fjarðabyggðar.

Ég er djúpt snortinn að þessir menn, Jens Garðar Helgason og Jón Björn Hákonarson, skuli láta sér svo annt um stefnu Samfylkingarinnar að þeir sjái ástæðu til að færa undrun sína til bókar hjá bæjarráði Fjarðabyggðar.

„Vér erum furðu lostnir! Gunnar, skrifaðu eitthvað um það í bókina atarna!“ hafa þeir sagt við Gunnar bæjarritara sem ritaði fundargerðina fyrir þá. „Vér skulum eigi fórna eigin hagvexti á altari framtíðar afkomenda vorra,“ hafa þeir svo bætt við þegar það rann upp fyrir þeim að kannski yrði engin olíuhreinsistöð í Reyðarfirði, þarna í fjörunni ofan við þar sem fiskeldið á að koma, og framtíðarkynslóðir gætu átt eitthvað af auðlindum eftir þegar núverandi meirihluti bæjarráðs verður kominn undir græna torfu, vonandi í hárri elli.

En það sem snertir mig dýpst og mest eru áhyggjur þeirra af því að Samfylkingin hafi ekki boðið fram í neinu af sveitarfélögunum átta sem eru á Austurlandi. Ekki vissi ég að þeir ættu þetta til, guð blessi þá; ekki vissi ég að þeir bæru svo mikla umhyggju fyrir Samfylkingunni að þeir hefðu saknað hennar þegar þeir fóru um sveitarfélagið og þóttust eiga fullt af peningum til allra verka, mögulegra og ómögulegra. Enda handgengnir meisturum hinna pólitísku ómöguleika.

En Árni Páll, ef þú lest þetta, þá veistu núna hvar sóknarfærin liggja.

Og svo sé að þeir hafa áhyggjur af þessu fyrir hönd Fljótsdalshéraðs líka; verður þá engin olíuhöfn á Egilsstöðum heldur?