Samkeppnistregðulögmálin

Tvennt var það sem vakti athygli mína í fréttum um og frá Landsvirkjun sem ég heyrði í dag.  Ég veit að ég er fremur tregur og verst af öllu skil ég fjármál og þá vegi sem þar eru eknir.  Svo kannski er þetta öllum skiljanlegt nema mér.

Annað var þetta:  Landsvirkjun segist ekki geta mismunað viðskiptavinum sínum og þess vegna sé nauðsynlegt að hækka verð til almennra neytenda ef útlensk fyrirtæki koma hingað og borga hærra verð fyrir raforku en áður hefur þekkst hér.

Það sem ég ekki næ þarna er að Landsvirkjun hefur fram að þessu selt útlenskum risafyrirtækjum rafmagn á mun lægra verði en okkur almennu neytendum.  Er það ekki mismunum eða er hún bara þegar og ef almenningur greiðir lægra verð?

Hitt sem var ofvaxið mínum skilningi er þessi túlkun á lögmálinu um framboð og eftirspurn en í sömu frétt var sagt að ef fyrirtæki sem eru vön að greiða hærra verð fyrir raforku en tíðkast hér myndu gera strandhögg á Íslandi, þá þyrfti að hækka verð til pöpulsins vegna þess að Landsvirkjun er á samkeppnismarkaði.

Nú hef ég heyrt af lögmálinu um framboð og eftirspurn en aldrei reynt það á eigin skinni því það hefur ekki verið í notkun á Íslandi.  Satt best að segja hélt ég að þetta lögmál, sem í predikunum frjálshyggjumanna verður eins og hvert annað náttúrulögmál, ætti að skila neytendum lægra verði en ekki hærra ef fyrirtækin sem selja vörur og þjónustu eru á samkeppnismarkaði.  En kannski var það rangtúlkun; kannski þýðir samkeppni hærra verð.

Svona eins og 57% prósenta hækkun á matarskatti þýðir tveggja milljarða sparnað fyrir matarkaupendur þessa lands.

Hvað veit ég sosem, fávís sveitamaðurinn