Rugl dagsins

Það má alltaf treysta á það. Tvennt á dag er nokkurn veginn skammturinn.

Annars vegar eru stórundarlegar fullyrðingar víða í samfélaginu um að innleiðing þriðja orkupakka ESB yrði stórkostlegt framsal á fullveldi og þýddi afsal yfir auðlindunum og ég veit ekki hvað og hvað ekki.

Þar er ruglað saman löggjöfinni, hugsanlegum raforkusæstreng og ég veit ekki hverju og hverju ekki.

Þeir sem nenna að lesa skiljanlega lögfræði geta fundið mjög fínan texta hér um staðreyndir málsins.

Undir þvæluna kynda svo umræðuþáttastjórnendur, eflaust á Útvarpi sögu (ég er svo fordómafullur að ég geri fastlega ráð fyrir því), en ekki síður á Bylgjunni. Síðast í dag í Reykjavík síðdegis með ábúðarfullum athugasemdum um fullveldið.

Þetta er nú hin svokallaða þjóð. Hitt ruglið kemur úr þinginu.

Þar hefur nú myndazt þverpólitísk samstaða, ekki um stórátak til að bjarga unga fólkinu okkar frá bráðum fíknidauða, ekki um sérstakar bráðaaðgerðir til að koma ungum karlmönnum til aðstoðar, ekki um stórbætt kjör lífeyrisþega, ekki um allt hitt sem við vitum að er að og veldur ómældum þjáningum á hverjum degi – nei, heldur um að dæla nokkur hundruð milljónum í laun til sautján aðstoðarmanna alþingismanna.

Formenn stjórnmálaflokkanna hafa nú þegar aðstoðarfólk og þingflokkarnir starfsmenn.

En auðvitað eru samt djúpar hugmyndafræðilegar deilur um málið. Þær snúast um hvernig á að skipta milljónahundruðunum á milli flokkanna.

Sko. Nú gæti ég talið upp slatta af þingmönnum sem þurfa virkilega á aðstoðarmanni að halda, þótt ekki væri nema til að hjálpa þeim að skilja flóknari mál en reglur um akstursútgjöld, útskýra fyrir þeim staðreyndir og koma þannig í veg fyrir að þeir geri sig reglulega að fífli. En kurteisin bannar mér það.

Hitt veit ég fyrir víst af nokkurri reynslu og ætla að segja af dónaskap mínum, að þingmannsstarf á suðvesturhorninu er í bezta falli hálft starf, sérstaklega fyrir þá sem eru í stjórnarandstöðu. Langflestir þingmenn sitja aðeins í einni nefnd og þær funda kannske einu sinni í viku (nema fjárlaganefnd yfir háannatímann). Þingfundarseta er valkvæð.

Verkefnið er ærnara fyrir þingmenn af landsbyggðinni, en samt fjarri því að vera svo yfirgripsmikið að sérstaka aðstoðarmenn þurfi. Til hvers? Til að panta flugmiða?

En það er fínt að þingmennska sé bara hálft starf hvað nefndarsetu og þingfundarsetur snertir. Restina af tímanum ættu alþingismenn að nota til þess að lesa, hugsa og tala við fólk.

Ef þeir eru á einu máli um að þeir þurfi aðstoðarfólk til þess, þá er það óvænt játning, en staðfestir að þjóðin fær þá þingmenn sem hún á skilið. Og öfugt.