Rætur

Nú undrast fólk hversu harkaleg stjórnmálaumræðan er á Íslandi og gott ef það verður ekki haldin ráðstefna um málið á næstunni.  Málþing jafnvel.  Eða var hún haldin nýverið; ég man það ekki.

Mest undrandi allra eru stjórnarherrar landsins hverra æðsti strumpur telur að þjóðin þurfi að temja sér meiri kurteisi gagnvart valdafólki í landinu og tala um það á vinsamlegum nótum.  Líklega er ætlast til þess að sauðsvartur almúginn beri líka virðingu fyrir silfurskeiðungum og þeirra hirð allri.

En það þarf ekki að leita langt til að finna upptök þessarar harkalegu umræðu sem nú geisar í þjóðfélaginu, því það var enginn annar en núverandi forsætisráðherra  sem innleiddi hana þegar hann var í stjórnandstöðu.

Ekkert af því sem núverandi stjórnarandstaða lætur frá sér fara, kemst í hálfkvisti við hálfkvisti við það sem hraut af vörum leiðtogans mikla þegar hann rótaðist eins og naut í flagi, hafði í frammi stórar og ljótar yfirlýsingar sem enga skoðun hafa staðist og lagði hvern þann stein götu þáverandi ríkisstjórnar og hann var leiðtogi stjórnarandstöðunnar.

En vopnin hafa nú snúist svolítið í höndunum á landsföðurnum því þeir sem hann egndi og æsti til að fara með ókvæðisorðum og formælingum gegn ríkisstjórn Jóhönnu og Steingríms hafa nú séð að hann var klæddur í nýju fötin keisarans þegar hann lofaði gulli og grænum skógum fyrir síðustu kosningar.  Reiðin beinist nú gegn honum; árinn sem hann særði upp úr myrkustu kimum þjóðarsálarinnar með lýðskrumi og dólgshætti, bölvar núna honum og hans ríkisstjórn svo glamrar í silfurskeiðasettinu.

Fokkings gott á þau.