Framsókn og lýðræðið í Albaníu

Um daginn var ég svo heppin að fá tækifæri til að snæða kvöldverð með þingkonu frá Albaníu og öðrum öndvegiseinstaklingum, innlendum sem erlendum. Við spjölluðum heilmikið og þingkonan albanska var forvitin, sérstaklega um jafnréttismálin hér á landi og framgang lýðræðisins. Hún spurði mikið út í hvernig frambjóðendur stjórnmálaflokkanna væru valdir. Við útlistuðum nokkrar aðferðir; prófkjör, flokksval, uppstillingarnefnd, kjörfund og svo framvegis … Allt yrði svo að vera samþykkt af félögum í flokknum. Hún hélt samt alltaf áfram að spyrja. Væru örugglega engar aðrar leiðir notaðar? Ja, við mundum allvega ekki eftir fleiri leiðum.

„Er það aldrei þannig að foringinn velur frambjóðendurna sjálfur?“

Nei, ekki vildum við kannast við það. „Ja, alla vega ekki opinberlega,“ sagði ég, „en hver veit hvað gerist í sumum flokkum á bak við tjöldin?“

Þingkonan sagði okkur að þannig væri það í Albaníu og að henni þætti miður að ekki væri farin lýðræðislegri leið. Mér sýndist hún vera nokkuð leið yfir því, alla vega gerði hún sér fulla grein fyrir því að þingið hennar og þjóðin ætti mikið verk fyrir höndum. Verk sem ég vona að hún einhendi sér í.

Síðustu daga hefur mér verið hugsað til þessa samtals þegar fréttir berast af enduruppröðun á lista Framsóknarflokksins í Reykjavík. Ekki síst eftir að ég heyrði gott viðtal við Guðrúnu Bryndísi Karlsdóttur í útvarpsþættinum Harmageddon í gær. Ef ég skil þetta rétt hefur Guðna Ágústssyni, fyrrverandi þingmanni, ráðherra og formanni Framsóknarflokksins og núverandi Kanaríeyja-stuðbolta og lobbíista fyrir beljumjólk, með einhverjum dularfullum hætti verið afhent umboð til að skipa sjálfan sig í fyrsta sæti listans í Reykjavík og velja með sér það fólk sem honum sýnist. Stefnumálunum ræður hann líka sjálfur og öllum virðist sama þótt aðalmálið hans, dásemdir flugvallarins í Vatnsmýrinni sé í helberri mótsögn við orð þessa sama Guðna nokkrum árum áður þegar hann vildi flytja innanlandsflugið til Keflavíkur.

Er Framsóknarflokkurinn Albanía Íslands?