Breiðholtið og listin

Eitt af hlutverkum listarinnar er að rjúfa hversdaginn og vekja okkur til umhugsunar. Þó kemur það alltaf jafnmikið á óvart hve sönn listaverk geta vakið sterk viðbrögð. Og þannig á það auðvitað að vera. List á að ögra.

Þó er sorglegt að sjá hve hin frábæru vegglistaverk sem verið er að setja upp í Breiðholti mæta víða mikilli andstöðu. Morgunblaðið slær upp fyrirsögninni: “Ósætti vegna útilistaverks” eins og stöðug hópslagsmál séu í hverfinu vegna þess og á samfélagsmiðlunum hneykslast fólk á bruðli “á meðan fólk á ekki fyrir mat!”

Úti um allan bæ eru útilistaverk, sem betur fer, sem enginn hefur kvartað yfir þótt þau hafi kostað fullt af peningum. Langflest verkin eru í miðbænum. Reyndar lít ég á alla listsköpun sem fjárfestingu og sé ekki eftir þessum aurum. Ég hef einnig séð því haldið fram að það þýði ekkert að setja upp listaverk í Breiðholtinu því þau verði bara eyðilögð. Slík viðhorf opinbera ljóta fordóma gegn íbúum hverfisins. Aldrei nokkurn tímann hef ég séð því haldið fram að ekki eigi að setja upp listaverk annarsstaðar í bænum því fólk kunni ekki meta þau og skemmi.

Breiðholtið stefnir hraðbyri í að verða eitt mest spennandi hverfi borgarinnar þar sem mannlífið og fjölmenningarsamfélagið blómstrar. Þó er stutt síðan það var einskonar afgangsstærð, jafnvel litið á það sem skipulagsslys. Breiðholt er hverfi sem þurfti á upplyftingu og aukinni virðingu að halda. Myndlist í almannarýminu þjónar hvoru tveggja og íbúar hverfisins virðast almennt afskaplega ánægðir með framtakið. Hinar neikvæðu raddir koma annarsstaðar frá.

Það er gott að borgaryfirvöld áttuðu sig á að það skiptir máli fyrir börn að alast upp í skapandi umhverfi og að þau, sem og aðrir íbúar, finni að borgaryfirvöld beri virðingu fyrir hverfinu þeirra, fjárfesti í því og umvefji sérstöðu þess og mannauð. Það skiptir líka máli að listamennirnir eru í fremstu röð og að verkin myndu sóma sér vel hvar sem er.

Áfram myndlist og áfram Breiðholt.

Greinin birtist fyrst í Reykjavík vikublaði 16. ágúst 2014.