Áramótakveðja til ríkisstjórnarinnar

Núna er við völd versta ríkisstjórn Íslandssögunnar. Hún er verri en nokkur önnur ríkisstjórn í hinum vestræna heimi og hún er mannfjandsamleg að næstum því öllu leyti. Hún er ónýt.

Þetta kunna að þykja stórar fullyrðingar en þegar ríkisstjórn ákveður með tíu daga fyrirvara að setja 500 atvinnulausar manneskjur út á guð og gaddinn og ljúga því í leiðinni að með því sparist einn milljarður króna, þá hefur hún fyrirgert tilverurétti sínum með öllu. Hvaðan halda þessir bjánar að peningarnir sem fjárhagsaðstoð sveitarfélaganna greiðir, komi þegar blessað fólkið fær loksins aðstoðina? Þeir vita það sosem en þeim er nákvæmlega sama þótt sveitarfélögin þurfi að skera niður á móti þessum milljarði sem þarna er fluttur yfir á þau til þess eins að falsa tölur um atvinnuleysi.

Öll hennar verk fram að þessu hafa snúist um það að létta undir með þeim sem eiga skítnóga peninga en sparka í þau sem liggja.

Skeytingaleysið fyrir lífi og limum fólks er algert og það birtist okkur í hruni heilbrigðiskerfisins, stjórnarliðum er alveg sama um mennturnarstig þjóðarinnar eins og sést á því að þeir sem einhverra hluta vegna geta ekki lokið framhaldsskóla fyrir 25 ára aldur, munu ekki gera það nema eiga sand af seðlum og á meðan unga fólkið sem berst í bökkum í háskólanámi vegna þess að námslán eru skorin við kartnögl, dælir þessi ömurlega ríkisstjórn peningum úr ríkissjóði til fólks sem þarf ekki á þeim að halda og dettur það svo helst í hug að reisa áburðarverksmiðju „til að blása ungu fólki von í brjóst.“ Vá. Þvílíkur hálfvitagangur

Matarskattur er hækkaður en við eigum að fá það til baka með minna dýrum ísskápum og flatskjám. Þau okkar sem þurfum að horfa í þessar ónýtu krónur sem við notum, getum svo huggað okkur við að einhvern tímann verði þessir ódýru ísskápar seldir á Bland.is.

Formaður fjárlaganefndar vælir svo í fjölmiðlum um að niðurkurður í ríkisfjármálum gangi illa og guði sé lof og dýrð* fyrir það, segi ég; hvernig væri ástandið ef hann gengi vel? Það frýs fyrir öll vit hjá manni við tilhugsunina um að þessi manneskja kæmi óbeisluðum áætlunum sínum fyrirhafnarlaust í framkvæmd.

Ég er búinn að fá nóg af þessu og ef ég væri ekki orðinn svona gamall (og latur) þá myndi ég flytja úr landi í kvöld og mér væri nokk sama hvert til Evrópu ég færi; þar er alls staðar betra stjórnarfar en hérna.

Áramótakveðja mín til ríkisstjórnarmeirihlutans er upprétt langatöng hægri handar og í huganum fer ég með bænina: Fokk jú.

*Með þeim fyrirvara að sjálfsögðu að hann sé til.