Ekki meir, ekki meir
Þjóðir heimsins hafa valið ólíkar leiðir í skattheimtu og stuðning við íbúa. Á Norðurlöndum og í norðanveðri Evrópu eru skattar iðulega háir og velferðarkerfið umfangsmikið þar sem almenningur getur sótt sér menntun og heilbrigðisþjónustu eftir þörfum án þess að greiða mikið fyrir úr eigin vasa (fyrir utan skatta sína). Aðrar þjóðir velja að greiða lága skatta og láta almenning um að sjá um sína velferð sjálfa, annað hvort með sparnaði eða tryggingum. Iðulega eru stórir hópar fólks sem vegna bágra kjara getur ekki framfleitt sér við slíkar aðstæður. Þá gerist það næsta oft að góðgerðarsamtök og velgerðarfólk safnar peningum til að hjálpa fátækum, veikum og öldruðum.
Hún er stórfurðulegt þróunin sem hefur orðið á Íslandi á liðnum árum (að hluta tengist það efnahagshruninu). Nær vikulega eru haldnar safnanir fyrir Rauða krossinn, börn í neyð og nú er svo komið að björgunarsveitingar hafa leitað sér styrkaraðila (að hluta til vegna fjölgun erlendra ferðamanna sem ekki má skattleggja). Þetta gerist á sama tíma og skattar eru háir á Íslandi og hafa hækkað mikið að undanförnu.
Nú er lag til breytinga. Hagvöxtur hefur verið um nokkur ár, skuldir ríkisins lækka og horfur eru góðar. Kominn er tími til að efla menntun og velferð og minnka safnanir og þjóðarátök. Víkjum af vegi niðurskurðar til samneyslunnar. Fjármálaráðherra, ekki meir, ekki meir.
P.S. Ég er styktaraðili SOS barnaþorpa, björgunarsveita og margra annarra góðra aðila. Ég hyggst halda því áfram en umfang safnana er kominn út yfir allt velsæmi í ,,velferðarríki“.
- Hugleiðingar um samningamál - 16/10/2015
- Ísland, Færeyjar og unga fólkið - 26/07/2015
- Breytingar á fjölda starfa eftir hrun - 01/07/2015
