Viðvörun

 

Þingmenn Framsóknarflokksins ráða sér ekki fyrir kæti þessa dagana. Kátínan brýst út með þeim hætti að þeir taka sig saman tveir og þrír og undirrita verksmiðjuframleiddar greinar um ágæti skuldaniðurfærslunnar og birta í blöðum. Þeir sem ekki eru í Framsókn og lesa framleiðsluna sjá strax að hún er froða.

Á meðan þingmennirnir gleyma sér í gleðilátum stígur landbúnaðarráðherra þeirra fram úr umhverfisráðuneytinu sem sjávarútvegsráðherra og boðar nýtt kvótafrumvarp. Þar er notað orðið „leigusamningur“. Í honum er sagt að útgerðin fái heimild til að leigja fiskiauðlindina án afskipta landsmanna í rúmlega tuttugu ár. Leigugjald lítið og lágt. Þegar átta ár eru liðin af samningstímanum getur ríkið sagt honum upp en hann á samt að gilda áfram.

Verði þetta nýja kvótafrumvarp að lögum mun verðmæti útgerðarfyrirtækja vaxa gríðarlega. Fljótlega eftir að sú hækkun hefur verið færð til bókar fara þeir gírugustu að selja útgerðir sínar. Beri þjóðin einhvern tíma gæfu til að kjósa sér ríkisstjórn sem vill og ætlar að breyta þessu kerfi munu Frammarar morgundagsins segja að það sé ólöglegt að taka „leiguréttinn“ af þeim sem hafi keypt hann. Það sé brott á eignarréttarákvæðum stjórnarskrár. Þetta segja þeir og hafa sagt þegar rætt hefur verið um að taka kvótann af útgerðunum, í því formi sem hann er nú, og úthluta honum aftur eftir nýjum reglum. Nýja kvótafrumvarpið mun festa gjafakvótann, „leiguréttinn“, í sessi um ókomin ár með óbætanlegum skaða fyrir innviði samfélagsins.

Þingmenn Framsóknar hafa ekki áttað sig á því að skuldaniðurfærslan er blekking. Þeir munu ekki heldur skilja eðli nýja kvótafrumvarpsins. Þeir munu halda áfram að gleðjast yfir verkum sínum, brjóta niður samfélagið og samþykkja „leiguréttinn“. Ef maður vill þeim vel má halda því fram að þeir viti ekki hvað þeir eru að gera og þess vegna eigi að fyrirgefa þeim í kristilegum anda samstöðunnar. En það ber að vara við því, berjast gegn þeim og koma þeim frá völdum.