Mismunun

 

Í vandræðagangi sínum með náttúrupassann hefur ráðherra ferðamála gripið til þess ráðs að fullyrða að Íslendingar verði að kaupa passa eins og útlendingar því að það megi ekki mismuna fólki.

Þetta hlýtur að eiga við það, að hérlendis megi ekki mismuna fólki annars staðar að, til dæmis íbúum Evrópska efnahagssvæðisins, því sífellt er verið að mismuna Íslendingum hér innanlands. Ekki síst af stjórnvöldum. Og átölulaust.

Hvað mismunun á Evrópska efnahagssvæðinu varðar skal sögð þessi saga. Hún er flunkuný og dagsönn.

Íslendingur og Spánverji eru staddir á Stóru Kanaríeyju. Þeir ætla að fljúga saman til Teneríf. Þetta er innanlandsflug og tekur um hálfa klukkustund. Þeir panta á netinu. Nota sömu tölvu, panta hjá sama flugfélagi, brottför frá sama flugvelli og ætla að fara með sömu flugvél. Svo panta þeir, tveir félagar af Evrópska efnahagssvæðinu. Flug aðra leiðina yfir á næstu eyju. Íslendingurinn getur ekki keypt flugmiða nema að gefa upp hverrar þjóðar hann er. Spánverjinn ekki heldur. Reikningur Íslendingsins hljóðar upp á 74 evrur. Spánverjinn býr á Spáni. Hans reikningur hljóðar upp á 37 evrur. Svo fljúga þeir saman og sitja hlið við hlið allt á leiðarenda. Annar fyrir hálfvirði. Vegna mismununar.

Það hefur oft gefist vel að horfa til átta, opna augu og eyru, lesa og hlusta áður en yfirlýsing er gefin um einstök mál þó svo að það sé svo sem aldrei á vísan að róa með nokkurn skapaðan hlut. Eigi að síður held ég að það væri heillaráð fyrir höfund náttúrupassans að leggja eyru að því sem fólkið í landinu hefur um hann að segja áður en til kastanna kemur þar sem ljóst er að landsmenn, þúsundum saman, munu neita að kaupa hann.