Vá

 

Fyrir síðustu þingkosningar tókst núverandi stjórnarflokkum með faguryrðum að telja bjartsýni í stóra hópa landsmanna. Þeir unnu glæstan kosningasigur. Fólk fékk von um betri tíma og stórlega dró úr landflótta sem brostið hafði á í kjölfar Hrunsins. Svo settust nýir herrar til valda umvafðir fögrum fyrirheitum. Og enn fækkaði

landflóttamönnum.

Svo tóku þeir til starfa, nýherrarnir, sviku loforð og skáru önnur niður við trog. Nú er þeim að takast að eyðileggja velferðarkerfið. Landsspítalinn er að hruni kominn, lækningatækin úrelt og ónýt, og sífellt færri menntaðir læknar og lært hjúkrunarfólk starfa í landinu. Í sumum byggðum landsins eru fleiri prestar en læknar, hvaða sögu sem það segir. Eftir tæplega eins og hálfs árs valdasetu er menntakerfið í upplausn, skólar fjársveltir og námsbrautum lokað. Skattur á hagnað útgerðarinnar hefur verið lækkaður. Til þess að mæta tekjutapi ríkissjóðs vegna þess stendur til að draga enn úr fjárveitingum til velferðar og hækka skatt á bækur og matvæli.

Þrátt fyrir þetta segist ríkisstjórnin vera að vinna fyrir alla landsmenn og ekki síst þá sem verst eru settir, fátæklinga, gamalmenni, sjúka og sorgmædda. En nú bregður svo til að fólkið er hætt að trúa glysmælgi ráðherra sinna. Það flýr þá. Fer úr landi. Heldur annað.

Í nýjum tölum Hagstofu Íslands kemur fram að allt síðasta ár, meðan fólk trúði enn á mjúkmælgi ráðherranna, fluttu aðeins 40 fleiri íslenskir ríkisborgarar úr landi en en til þess. Það lá von í lofti. Nú er það að renna upp fyrir fjöldanum að hann byggði tilveru sína á falsvon. Fyrstu 9 mánuði þessa árs hafa 630 fleiri Íslendingar flúið land en snúið hafa heim eftir nám og störf erlendis.

Þetta er váboði