Skemmdarvargar

 

Það er eins og róið sé að því öllum árum að eyðileggja innviði samfélagsins.

Þetta er ekki rétt orðalag. Það er óskhyggjublandið. Hið rétta er: Það er verið að eyðileggja innviðina.

 

 

Sjúkrahúsin eru fjársvelt, sum lek, mygluð og óhæfirbústaðir, jafnvel fyrir hraustustu menn og konur. Lækningatæki ganga úr sér, verða ónothæf, ekki hægt að kaupa ný því að heilbrigðiskerfið er fjársvelt. Starfsfólk sjúkrahúsa er kallað úr sumarfríi á álagstímum vegna þess  að spítalarnir eru undirmannaðir sökum fjársveltis. Sjúklingar liggja á göngum spítalanna, þeir sem ekki eru á biðlista eftir aðgerð og hafa ekki efni á að kaupa sig fram fyrir röðina. Það er verið að eyðileggja kerfi sem reynst hefur okkur vel svo hægt sé að renna stoðum undir nauðsyn þess að einkavæða það. Græða á því.

Það er vegið að réttarfarinu. Saksóknarar eru bornir þungum sökum og kærðir. Vilhallir menn eru settir í dómarasæti í fjárglæframálum til þess að sýkna grunaða. Fjárveitingar til rannsókna glæpamála flibbafólksins eru skornar niður og stórlega dregið úr fé til að rannsaka skattastuldir þjófa.

Það er hálft annað ár síðan kosið var til þings. Eftir því sem mitt er mál og minni hafði enginn stjórnmálaflokkur, enginn frambjóðandi, þetta eyðileggingastarf á stefnuskrá. Eigi að síður er það stefnan í reynd í mörgum málum. Hvort það er svona af ásetningi eða vanþekkingarflónsku skal ekki fullyrt hér, en það er verðugt umhugsunarefni fyrir okkur sem búum í landinu. Og eins hitt, hvort þetta megi ganga svona öllu lengur. Rétt er að hafa það í huga við heilabrotin að hér hafa ekki verið talin upp nema örfá atriði sem hin visna hönd framkvæmdavaldsins hefur lagst yfir, lamað og skemmt.