Pólitískt bull, menn að reyna að skapa sér stöðu

Allt í einu, fyrir nokkrum dögum, fór að spretta upp á netinu hugleiðingar um það væri jafn stór eða stærri hluti Samfylkingarinnar sem væri á móti aðild að Evrópusambandinu en hópurinn innan Sjálfstæðisflokksins sem vill klára viðræður og ganga í Evrópusambandið. Og þeir menn sem það nefna spyrja afhverju fjölmiðlar séu ekki að fjalla um þennan „klofning“ í Samfylkingunni og afhverju sé nú verið að fjalla um þennan litla minnihluta yfirleitt.

Samanburðurinn er bull og ekki batnar hann í meðförum ritstjórans í Hádegismóum.

Og maður spyr sig, eru menn búnir að missa sitt pólitíska nef? Eða voru þeir kannski aldrei með það? Tja, varla, eitthvað hefur það nú alltaf verið.

En í þessu tilviki er nú augljóst samt að menn eru að reyna að skapa sér stöðu. Það er að renna upp fyrir þeim þær staðreyndir að Sjálfstæðisflokkurinn er að minnka hratt og klofningur er algjörlega í kortunum. Þótt ég haldi nú að menn leggi ekki í það verk, a.m.k. ekki þeir menn sem í það þyrftu að leggja til að það bæri árangur. En það er önnur saga.

Þeir sem mesta ábyrgð bera á stöðu flokksins eru sem sé að sjá afleiðingar gjörða sinna og vilja skapa sér stöðu. Þá er nú gjarnan bent á eitthvað annað og spurt afhverju er ekki fjallað um það? Þegar mönnum líður illa undan einhverri umfjöllun, þá spyrja þeir gjarnan, afhverju er ekki fjallað um hann þennan, afhverju er bara verið að fjalla um mig? Þessi uppsetning reynir líka að segja fólki að það sé voðalega lítill minnihluti innan Sjálfstæðisflokksins sem vill aðild. Hvorugt gengur upp.

Allt er þetta pólitískt bull og til þess einmitt að bæta stöðu þess sem er að mála sig út í horn, eða öllu heldur þess sem heldur áfram að grafa og grafa þótt í holu sé.

Þessar tölur sem til eru um afstöðu flokkanna til ESB aðildar og umsóknar eru ekki tölur um afstöðu flokksmanna sjálfra, ég hef ekki séð slíkt að minnsta kosti. En hinsvegar eru þetta tölur um afstöðu kjósenda flokkanna. Ef mér skjöplast ekki þá hafa þetta um 10-15 prósent í hvorum flokki sem svara svona. Gallup mælir núna síðast að 4% Sjálfstæðismanna séu hlynnt aðild og 9% hvorki né, hjá Samfylkingunni eru 7% andvíg en 14% hvorki né.

Málið er að kjósendur Samfylkingarinnar, þessir sem eru ekki hlynntir aðild, eru tilbúnir til að kjósa flokkinn þrátt fyrir það. Þetta eru kjósendur flokksins, ekki endilega flokksmenn. Þessar raddir sem ekki vilja aðild heyrast ekki innan úr flokknum, allavega ekki opinberlega.

Staðan er allt önnur innan Sjálfstæðisflokksins. Hópurinn sem vill aðild, sérstaklega sá hópur sem vill klára viðræður, er innan flokksins. Þetta er hópur sem starfar innan flokksins og eru þar áberandi og hefur verið lengi. Fyrrverandi formaður flokksins er ekki bara venjulegur kjósandi. Og þessi hópur er nokkuð stór miðað við þessa sem eru aktífir innan flokksins, svona hlutfallslega.

Það má nefnilega spyrja sig líka hvort að þeir Sjálfstæðismenn sem eru hlynntir aðild segist í könnum ætla að kjósa flokkinn? Þessa vegna gæti þessi hópur verið stærri en kannanir gefa til kynna, nema að þessi kjósendahópur hafi yfirgefið flokkinn fyrir fullt og allt. Og það þótt þau Þorsteinn Pálsson, Ragnheiður Ríkharðsdóttir, Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir, Benedikt Jóhannsson og Vilhjálmur Bjarnason hafi ekki gert það. Ekki enn.

Það skyldi þó ekki vera að kjósendurnir séu farnir en flokksmennirnir ekki.

Hvað sem því líður þá er þessi samanburður arfavitlaus.