Stjórnarmyndun – hvað nú?!

Enn á ný er útlit fyrir að flokkurinn endi í stjórn. Fyrst það fór svo að Framsókn heyktist á mið-vinstri stjórninni sem satt best að segja var og er sennilega enn vænlegasti kosturinn í stöðunni. Því það þarf að gefa Sjálfstæðisflokknum frí núna í einhvern tíma. Það er komið nóg. Gefum honum frí og gefum frjálshyggjunni eilífðar frí. Til að gera það verður hinsvegar að kjósa öðruvísi og sá tími er víst ekki kominn, enn.

En hvað gera mennþá  nú? Vonir Framsóknar eru þær að leiða ríkisstjórn D-lista og Vinstri-grænna. En er það vænlegt fyrir alla þá flokka? Harla. Vinstri-græn kæmu ekki vel út úr því. Að leiða báða gömlu helmingaskiptaflokkanna sem helst eru tengdir spillingu hér á landi til valda. Og kannski með Sigurð Inga sem forsætisráðherra. Nei ég held að það væri ekki skynsamlegt fyrir Katrínu Jakobsdóttur að fara þá leið.

Hvað þá? Það lítur varla út fyrir að menn hlaupi til og búi til hægri stjórn með D-lista, Miðflokki, Flokki fólksins og Framsókn. Því þá væri Bjarni löngu búinn að heimta umboðið til að búa þá stjórn til. (Nema hann sé að smíða þá stjórn núna bak við tjöldin, Það er reyndar þannig sem valdaflokkar vinna.) Í því tilviki skipti þá engu þótt Flokki fólksins væri skipt út fyrir Viðreisn.

En, og það er stórt en. Ég held hreinlega að allir stjórnmálaleiðtogarnir hugsi sig ekki bara tvisvar um ætli þeir að vinna með Miðflokknum heldur þrisvar, og Sigurður Ingi fjórum sinnum. Þess vegna er svolítið skrítið að hann heyktist á mið-vinstri stjórninni, því það er ekki svo margt í stöðunni fyrir hann þrátt fyrir allt. En líklega er það vegna stöðunnar innan flokksins. Enn er Framsókn of mikið til hægri. Það fer lítið fyrir samvinnuhugsjóninni og reyndar hefur ekkert til hennar spurst árum saman.

Þetta virðist ekki líklegt stjórnarmynstur, ekki núna í augnablikinu.

Hvað er þá eftir? Í raun bara stjórn Vinstri-grænna, Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar. Samfylkingin myndi búa til skjól fyrir Vinstri-græn sem Framsókn getur aldrei búið til. Vinstri-græn gætu líka sagt að það væri í fyrsta lagi ekki annað í stöðunni, í öðru lagi að af tvennu illu væri nú mun vænlegra að þessir tveir vinstri flokkar færu í stjórn í með íhaldinu heldur að hér kæmist á hrein últrahægri stjórn. Báðir flokkar gætu gert kröfu um að velferðarmál og innviðauppbygging yrði sett á oddinn, sem Sjálfstæðisflokkurinn yrði að sætta sig við. Og Katrín yrði að vera forsætisráðherra. Hvorugur flokkur gæti unað verkstjórn Bjarna Ben.

Sumum gæti fundist að þetta væri þrautaráð eftir margar umferðir í stjórnarmyndun. Það yrði að ganga þann veg fyrst. Sem gæti orðið niðurstaðan. Eða þá að Sigurður Ingi og fleiri kyngi Sigmundi Davíð og setjist í últrahægri stjórn. Auðmagnið yrði nú ánægt með það.

Og eiginlega er það líklegra. Því það er alveg stórfurðulegt að ekki stærri hluti almennings skuli kjósa flokka sem eru líklegri til að bæta þeirra kjör frekar en flokka sem sinna þeim ríkustu best. Og við fáum þá stjórn sem við kjósum yfir okkur.