Paradísarmissir

 

Fyrir nokkrum vikum var skýrt frá því að skattrannsóknarstjóra hafi verið boðið að kaupa lista með nöfnum mörg hundruð íslenskra félaga, einstaklinga og fyrirtækja sem stálu fé undan skatti og földu það í skattaskjólum úti í heimi. Skattrannsóknarstjóri leit svo á – með réttu eða röngu – að hann gæti ekki einn og sjálfur tekið ákvörðun um að kaupa þessi gögn; sagði að það væri pólitísk ákvörðun.

Á þeim tíma spurði Mogginn fjármálaráðherra hvað gera ætti í málinu. Hann sagði að ekkert væri vitað hvað kynni að vera í slíkum gögnum. „Það er ekki gott fordæmi að menn geti gert sér það að féþúfu að selja gögn sem jafnvel er komist yfir með ólögmætum hætti … ,“ sagði ráðherrann ennfremur og ljóst að hann vildi ekki að upplýst yrði um hverjir þjófarnir væru.

Nú er það nýtt í fréttum að skattrannsóknarstjóri hefur fengið sýnishorn af því hvað er í „slíkum gögnum.“ Af viðtali fréttamanns Útvarpsins við stjórann er ljóst að hann vill gjarnan fá þau í hendur. Fréttamaðurinn spurði í anda ráðherrans hvort gögnin væru ekki illa fengin. Af tilefninu þætti hlustandanum fróðlegt að vita í hvaða veröld fréttamaðurinn og ráðherrann dvelja ef þeir halda að svona upplýsingar berist frá hinu opinbera í skattaparadísunum.

En það er komið babb í bátinn. Ekki bara að ráðherra vill ekki láta upplýsa hverjir hafa verið og eru að svíkja undan skatt með því að kaupa nafnalistann, heldur hefur hann einnig ákveðið að skera niður fé til skattarannsókna og eftirlits.

Það er margt brallað á alþingi. Sumt prýðilegt, annað aldeilis galið. Það er eigi að síður sá vettvangur sem nú þarf að ræða fyrrgreinda skýrslu og kaup á henni. Ekki myndi þingið setja ofan við það. Eini hugsanlegi skaðinn sem hlotist gæti af því að kaupa nafnalistann og birta hann kæmi niður á þjófunum; þeir yrðu að hrökklast burt úr Paradís.