Hver tilbiður í raun Mammon?
Svona í ljósi þess að aðeins er að vakna upp aftur umræða um samninga ríkisins við þjóðkirkjuna er þess vert að rifja upp samband kirkjunnar við fjármagn frá ríkinu. Síðastliðið sumar skapaðist þó nokkur umræða um könnun sem WIN-Gallup gerði í 57 löndum þar sem Ísland er í níunda sæti yfir trúlausustu þjóðir heims. Viðbrögð Agnesar M. Sigurðardóttur Biskups við könnuninni í viðtali við RÚV voru svohljóðandi:
„Kannski gleymum við Guði, við förum að tilbiðja Mammon, það kann að vera að það sé ein skýringin. Og svo er hin skýringin sú að fátæktin er ekki sjálfvalin. Hún er vegna aðstæðna í þessum löndum þar sem þetta fólk býr. Og þá leitar það að betra lífi og finnur betra líf í trúnni.“.
Biskup vísar hér til þess að Mammon er goðleg birtingarmynd auðs og græðgi í Nýja Testamentinu. Svo virðist sem biskup telji að því trúlausari sem þú ert, því ríkari og gráðugri ert þú. Flestir trúleysingjar sem ég rekst á eru reyndar bláfátækir námsmenn með takmarkaðan metnað í að verða auðkýfingar.
Ólíkt því sem birt hefur verið í fjölmiðlum, svo sem á vefmiðli Morgunblaðsins, þá eru framlög til þjóðkirkjunnar ekki takmörkuð við 1.474 milljónir króna, en í síðasta fjárlagafrumvarpi er framlögum til þjóðkirkjunnar skipt niður í eftirfarandi flokka; þjóðkirkju, kirkjumálasjóð, kristnisjóð, kirkjugarða, sóknargjöld og jöfnunarsjóð sókna. Ef gert er ráð fyrir því að allir þessir liðir fari í að fjármagna starfsemi þjóðkirkjunnar og umsýslu eigna hennar, þá mun sú starfsemi kosta ríkiskassann 5.182,9 milljónir króna næsta árið.
Laun biskups árið 2012 voru 1,109 milljónir króna samkvæmt tekjublaði Frjálsar verslunar. Grunnlaun presta eru samkvæmt kjararáði um það bil 558.000-621.000 krónur. Það má leiða hugann að því hvort kirkjan þyrfti að fara í söfnunarátök fyrir tækjakaupum Landspítalans ef þessar sláandi tölur yrðu lækkaðar. Svo má velta því fyrir sér, kæri biskup, hver er það nú sem raunverulega tilbiður Mammon?
Þjóðkirkjan fær þessi auknu framlög þrátt fyrir að hlutfall Íslendinga sem eru skráðir meðlimir þjóðkirkjunnar hafi lækkað stöðugt undanfarin ár og sífellt færri nýta sér þjónustu kirkjunnar. Þó undantekningar séu vissulega til staðar sækja fæstir Íslendingar kirkju nema þegar um skírnir, brúðkaup eða jarðarfarir er að ræða.
Hinn almenni borgari getur sem betur fer gert eitthvað í þessum málum. Skrái fólk sig úr þjóðkirkjunni fara um 9.000 kr. á mann á ári beint í ríkiskassann. Þar með eflir það fólk mikilvægari verkefni ríksins. Hins vegar greiðir hver Íslendingur þjóðkirkjunni samt sem áður um 11.500 kr. á næsta ári algjörlega óháð sóknargjöldum. Mannréttindanefnd Sameinuðu þjóðanna gerði athugasemd við það að íslenska ríkið „setji kirkjuskatt á borgara, óháð því hvort þeir séu meðlimir í trúfélögum eða ekki.“.
Árið er 2014 og það er löngu kominn tími til þess að við setjum heilbrigði og menntun hærra á forgangslista en trúarstofnun sem einungis hluti af þjóðinni tilheyrir. Það er greinilegt að taka þarf samning milli ríkis og kirkju til endurskoðunar. Hvernig getur það mögulega verið réttlætanlegt að það þurfi að hækka framlög til þjóðkirkjunnar til að leiðrétta niðurskurð fyrri ára þegar heilbrigðis- og menntunarkerfin horfa upp á enn frekari niðurskurð?
Sjáið sóma ykkar, frú biskup og aðrir starfsmenn þjóðkirkjunnar, í að afþakka þessa hækkun. Ríkiskassanum veitir ekki af smá auka fjármagni þessa dagana miðað við hversu margar stéttir eru að hóta verkföllum. Látum peningana renna þangað sem þeirra er raunverulega þörf.
- Berjumst gegn hatri með tjáningarfrelsi - 14/01/2015
- Veraldlegri jól takk - 12/12/2014
- Höfundarréttur og þungarokk - 24/11/2014
