Enginn bað um Sigurð Inga

 

 Þegar vinnudegi var að ljúka uppgötvar maður, eftir ansi mikla dramantík fyrri hluta dags, svo vægt sé til orða tekið, að Sigurður Ingi eigi að verða forsætisráðherra og Sigmundur Davíð sé búinn að segja af sér þeirri tign en ætli að halda áfram sem formaður Framsóknarflokksins.

Þá hrökk nú út úr manni, andskotinn, verður maður þá aftur að fara á Austurvöll. Forsetinn sagði réttilega, eftir a.m.k. 22.000 manna mótmæli á Austurvelli, að hann hefði ekki si sona getað samþykkt eða skrifað undir þingrofsplagg svo Sigmundur Davíð gæti hótað Bjarna Ben með því sama plaggi, vegna þess, sagði forsetinn, að það væri ekki hægt að þjóðin stæði daglega í mótmælum á Austurvelli. Því vildi hann forða.

En hann forðaði því ekki. Allt í einu er Sigurður Ingi orðinn forsætisráðherra — samþykki Bjarni hann — Sigmundur farinn og stjórnarflokkarnir halda að þetta dugi. Að við verðum bara ánægð með þessa lausn mála.

Nei, það var ekki annað hægt en að fara aftur á Austurvöll og áfram. Þetta er ekki í lagi. Því einsog píratinn Helgi Hrafn sagði svo réttilega, Austurvöllur var ekki að biðja um Sigurð Inga.

Og nei spjótin bárust ekki bara að Sigmundi Davíð, það var búið, þau beindust öll, öll 22.000 að allri ríkisstjórninni, þessari vanhæfu ríkisstjórn. Því einsog í ljós kom í dag þá er slagorðið: Burt með bófana — alla ríkisstjórnina.

Þangað til það gerist verður mótmælt á Austurvelli.

Enda er maður ekki fyrr búinn að sleppa orðinu en Framsóknarmenn segja, allt í plati, allt í plati, hann Sigmundur Davíð, hann er bara að hætta tímabundið, alls ekkert alveg, heldur bara í bili. Hvílíkur farsi. Er ekki kominn tími á tjaldið?