Ljóðið

Ómerkt leiði

Við túnfótinn hjá okkur titrar heimsins kvörn
um taugaenda hleypur sorg og reiði.

(og haustið á næstu grösum)

Situr hún við gluggann sinn í ágúst

og yrkir lítil ljóð

um litla lífið sitt

Öxar við ána

Öxar við ána, árdags í ljóma,
upp rísi þjóðlið og skipist í sveit.

Hugsar meira um haginn sinn

Ekki girnast allir það, sem þeir hljóta.
Hver vill skifta á kotungs jóði

Vestrið allt í leiftri

Vestrið allt í leiftri – og loga – og glóð.
Léttur bjarmi á haffleti, – sólsetursljóð.

Strönd

Fótspor af fugli
í spori mannsins

Ein

Vetrar gleymast voða mein,
vor er geiminn málar.

Þeir lögðu af stað í bítið

Þeir lögðu af stað í bítið
og höfðu jökulinn með í för.
Vetur kominn,
tunglið kyrrt