Bræla

Háskóla Íslands hefur verið falið að meta rekstur útgerðarinnar og finna út hvað þurfi að lækka mikið skattana á henni til þess að greifarnir verði ánægðir með hagnaðinn.

Áður en matið hófst varð uppnám því að það olli megnri óánægju í hópi útgerðarmanna þegar í ljós kom að ekki dygði að senda áritaða ársreikninga heldur skyldu öll fylgiskjöl fljóta með.

Útgerðarmönnum þótti þetta óþarfa hnýsni en ætluðu að láta þetta yfir sig ganga til þess að tryggja sér skattalækkun sem fyrst.

Þetta fyrirkomulag vakti tortryggni hjá varðmanni þeirra, Friðriki J. Arngrímssyni, fyrrverandi framkvæmdastjóra LÍÚ. Hann gerði sér grein fyrir því, að það gæti valdið ómældum skaða fyrir útgerðina ef óinnvígðir kæmust í fylgiskjölin og sæju hvað annað en útlát við fiskveiðar og vinnslu væri flokkað sem kostnaður; útgjöld af fjölskyldulífi, skemmtiferðalögum, verðbréfa- og bílabraski og fasteignakaupum heima og erlendis svo eitthvað sé talið. Því krafðist Friðrik þess að fá að vita hvaða skólamenn ættu að skoða reksturinn. Þá rakst hann á nafn sem honum leist ekkert á samkvæmt því sem netmiðillinn Kjarninn greinir frá í dag, 15. maí.

Þegar Friðrik sá óefnið skrifaði hann bréf til Háskólans og „ lýsti yfir áhyggjum útgerðarmanna á því að Þórólfur Matthíasson, prófessor í hagfræði við Háskóla Íslands, væri í aðstöðu til þess að skoða rekstur útgerðarfyrirtækja ofan í kjölinn“, segir í netmiðlinum.

Kjarninn kveðst hafa bréf Friðriks undir höndum, vitnar í það og segir að útgerðarmenn treysti Þórólfi ekki „og að einn útgerðarmanna hafi haft samband við Friðrik … og sagt að hann gæti ekki til þess hugsað að Þórólfur hefði aðgang að „öllum hans málum í bankanum.“

Í niðurlagi bréfsins spyr Friðrik að því hvernig sé hægt að „verjast“ því að Þórólfur komist í rekstrargögn útgerðanna.“

Af þessu má ljóst vera að ef ráðstjórnin gerir ekki eitthvað í málunum gæti hann rokið upp. Þá brælir á miðunum.