Ævintýri

 

Einu sinni voru karl og kerling í koti sínu. Þau áttu son. Hann óx upp, varð limafagur og hvers manns hugljúfi. Þegar hann hafði aldur til bauð hann sig fram til setu á þjóðþinginu til þess að vinna að bættum hag þeirra sem minna máttu sín. Hann fékk góða kosningu og sæti á þinginu. Þar vann hann að ýmsum málum með veikara kyninu, eins og hann kallaði kvenfólkið, og styrkti það.

Einn vordag í hraglanda bar svo til norður í landi, þegar einmana forystumaður norðlenskra kúabænda og kaupsýslumaður var að skoða einkasafn sitt af nýjum bílum sem hann faldi í fjósi, að hann lagði eyru að þingfréttum úr bílaútvarpi og heyrði ræðu unga mannsins.  Þóttist hann kenna ófullnægju í málflutningi hans. Forvígismaðurinn brá þegar undir sig besta bílnum og ók til þings. Þar náði hann sambandi við unga manninn og bauð honum fullnægingu.  Ungi maðurinn þáði hana, fór úr flokknum sem hann hafði í unggæðingshætti bundið trúss sitt við og hélt til liðs við félag kúabænda.

Á meðan þingmaðurinn var að skrifa uppsagnarbréf og inntökubeiðni ók framkvæmdamaðurinn norður. Á leiðinni keypti hann gósenland, vel hýst með miklum mjólkurkvóta. Að því loknu kom hann við í koti karls og kerlingar, sagðist vilja færa þeim að gjöf jörð sem ætti að renna til sonarins, fékk þeim afsal að henni og bað þau að fara leynt með þar til sonur þeirra mætti setjast þar að átölulaust af eiturtungum og illum snápum. Þau hétu því og þökkuðu fallega fyrir sig.

Þegar kom til næstu kosninga bauð ungi maðurinn sig fram fyrir landsamband kúabænda. Allur lýður sá að hann hafði fleytt rjómann ofan af trogum forneskjunnar og fylltist aðdáun á honum,  kaus hann til þings sem sannan fulltrúa nýrra tíma og lét fylgja með eindregin tilmæli til landssambandsins að honum yrði fengið staður í æðsta ráðuneyti landsins. Hét norðlenski forvígismaðurinn því og efndi það. Þóttu það nokkur tíðindi. En afar góð.

Smérið rann og roðið brann og sagan upp á hvern þann sem hlýða kann.