Sparnaður

 

Hafið umhverfis landið og fiskurinn í sjónum eiga hve stærstan þátt í því að mannlíf hefir haldist í landinu. Hafrannsóknarstofnun annast rannsóknir á hafinu og lífinu þar. Hjá henni vinna færir vísindamenn. Þeir fylgjast með breytingum á hafinu og vexti og viðgangi fiskistofna í leit að bestu leiðum til viðgangs þeirra og nýtingar. En hafið er stórt og fiskarnir margir. Þess vegna þarf skip til þess að sinna verkinu. Sérbyggð og tæknivædd rannsóknarskip. Landsmenn eiga tvö slík.

En nú á að spara. Vísindamönnum hefur verið fækkað. Dregið hefur verið úr síldar- og loðnurannsóknum. Og nýjasta sparnaðarleiðin var kynnt í síðustu viku: Togararall og mælingar á stofnstærð þorsksins kostar allt of mikið. Hafró skal hætta þeim. Það er verið að binda annað rannsóknarskipið, Bjarna Sæmundsson, við bryggju. Að líkindum verður hann svo seldur. Rallið, rannsóknin, hefur verið falin tveimur útgerðum. Með þessu sparast 25 miljónir króna peningaútlát hjá ríkissjóði. Útgerðirnar fá ekki seðla fyrir vikið. Þeim verður greitt, hefur verið greitt, með aflaheimildum sem metnar eru á 250 miljónir króna.

Með þessari stórbrotnu „sparnaðarleið“ hefur útgerðin náð tökum á rannsóknum. Á niðurstöðum þeirra eru ákvarðanir teknar um það hversu mikið skal veiða árlega. Að baki útgerðanna eru sömu menn og þegar eru alráðir um veiðar og vinnslu. Þetta er gert í boði stjórnvitringa, sjávarútvegsráðherra og þingliðs Framsóknarflokksins, ráðherra Sjálfstæðisflokksins og þingliðs hans; talsmanna frjálsrar samkeppni.

Til hamingju Ísland!

Eftirskrift:

Í fögnuðinum yfir afreki sjávarútvegsráðherrans, þessa mikla sparibauks, má það alls ekki gleymast að hann er að „bjarga“ Fiskistofu með „sparnaði“ og flytja hana í autt framsóknarmannahúsnæði norður á Akureyri fyrir nokkur hundruð miljónir króna.

Eftirskrift eftir eftirskrift:

Því skal ekki heldur gleymt að sami reiknimeistari er líka umhverfisráðherra. Sem slíkur er hann að „spara“ með því að láta rífa upp ný náttúruverndarlög með ærnum kostnaði svo að „aukna megi náttúruvernd“ með því að opna möguleika til virkjana og landbrots á náttúruperlum sem gefa ekkert af sér eins og þær eru nema stóraukna umferð útlendinga.