Öfgarnir hræða

Pólitísk umræða um trú og trúfélög væri ekki vandamál ef hún færi fram á forsendum hófsemdarfólks og almennt þeirra sem bera virðingu fyrir viðhorfum og trú annarra. Því miður er svo ekki – umræðan fer iðulega að snúast um viðhorf og trú öfgafólksins – bókstafstrúarfólksins, sem lifir og hrærist samkvæmt um það bil tvö þúsund ára þjóðsögum, hvort sem það er kristið, múslímskt eða annað af slíku tagi. Vandamálið við trú er ekki hófsemdarfólkið sem vill lifa með öðrum í sátt og samlyndi, heldur öfgafólkið sem vill troða sínum bókstaf ofan í kokið á öðru fólki.

Helftin af kristnu og múslímsku fólki er umburðarlynt fólk sem veit, að ekki er röklegt að taka margra alda gamlan texta bókstaflega í nútímanum. Hvort sem það heitir Biblían kristna fólksins, gamla testament gyðinganna eða kóran múslimanna – og svo framvegis. Aðeins lítið brot af kristnu fólki og múslímsku eru herskáir bókstafstrúarmenn. Við sjáum þetta vel á Íslandi, þar sem 9 af hverjum 10 skrá sig sem kristna, að söfnuðir bókstafstrúarfólks eru hlutfallslega mjög fámennir. Sem betur fer eru Gunnar í Krossinum og Snorri í Betel ekki á hverju strái. Því aðeins eru slíkir kónar nokkurn veginn ásættanlegir að þeir séu undantekning – segjum skrítið fólk sem venjulegt fólk hefur eftir atvikum gaman af að lesa um og klóra sér í kollinum yfir.

Múslimar hafa og sína Gunnara og Snorra, svo sem frægt er orðið. Lítill en áhrifamikill hluti Íslam vill heilagt stríð og innleiða Sjaría-lög um allan heim. Eftir því sem best verður séð er slíkt fólk ekki að finna meðal múslima á Íslandi. Sverrir Agnarsson og Salmann Tamimi eru ekki svoleiðis fólk. Og ég vona að oddviti Framsóknarflokks í Reykjavík (sá nýjasti af þeim) sé ekki öfgamanneskja úr hinum ranninum, heldur fyrst og fremst örvæntingafullur frambjóðandi sem er til í að fiska á hvaða mið sem er til að fá sæti í borgarstjórn.

Ég myndi vilja sjá umburðarlynt og kærleiksríkt fólk, í Framsókn og annars staðar, hafna svona öfgum, hvort sem þeir eru kristilegir, múslímskir eða annað. Á þessum tímapunkti þætti mér sennilega vænst um einarða yfirlýsingu frá múslimum á Íslandi um að Jihad og Sharía-lög séu og verði aldrei yfirlýst stefna þeirra. Því slíkur möguleiki er einmitt það sem kyndir undir ótta þeim sem færir hófsemdarfólk í átt að öfgunum.