Misráðin einkavæðing ríkisbankanna og uppskipting atvinnulífsins voru rótin að hruninu. Atvinnulífsmaður opnar sig

Haustið 2003 skiptu bankarnir á milli sín stærsta hlutanum af atvinnulífi landsins, nánast á einni nóttu. Þetta gerðist eftirlits- og athugasemdalaust og enn er óráðin sú gáta, hvernig þetta gat gerst.

Þetta segir Þorkell Sigurlaugsson, sem hefur víða verið áhrifamikill í íslensku viðskiptalífi, meðal annars hjá Eimskipafélaginu og Burðarási, og hefur setið í stjórn fjölda fyrirtækja og sjóða.

Þorkell skrifar ritdóm um bók Inga Freys Vilhjálmssonar, Hamskiptin, og segir þar meðal annars:

„Það sem mestu skiptir og magnaði upp vandann var að stjórnamálaflokkar stóðu á bak við þessar breytingar á viðskiptalífinu og þeir sem stjórnuðu bönkunum höfðu hvorki reynslu né þekkingu á bankarekstri. Viðskiptabönkunum var samhliða breytt í fjárfestingabanka nánast á einni nóttu sem gerði áhrif þeirra á íslenskt atvinnulíf mjög afdrifarík. Það var mikið hættuspil í þessu litla samfélagi okkar að renna saman fjárfestingabönkum og viðskiptabönkum. Þar að auki var augljóst að allir bankarnir höfðu samráð um uppstokkun atvinnulífsins og ótakmarkaðan aðgang að erlendu lánsfé til að fjármagna hana. Eftirlitskerfin voru veikburða og alþjóðlegt viðskiptaumhverfi ýtti undir vandann. Ingi bendir réttilega á að skýrsla rannsóknarnefndar Alþingis hafi verið skýr hvað þetta varðar. Einkavæðing bankanna var gölluð, umfram allt pólitísk og stjórnvöld vildu ekki viðurkenna mistökin.“

Ritdóm Þorkels má lesa hér.