trusted online casino malaysia
Ritstjóri Herðubreiðar 20/02/2022

Nú ertu (endanlega) búinn að missa það, Brynjar

Karl Th. Birgisson skrifar

Fyrir ekki margt löngu neyddist ég til að skamma Helgu Völu Helgadóttur.

Henni var misboðið vegna uppljóstrana Kveiks og Stundarinnar um glæpi Samherja í Afríku. Og algerlega skiljanlega.

Viðbrögð hennar voru meðal annars að lýsa því yfir, að kyrrsetja ætti eignir Samherja. Þá hrökk ég í baklás.

Helga Vala var þingmaður og gott ef ekki formaður eftirlits- og stjórnskipunarnefndar (sem er þó ekki höfuðatriði).

Ég benti kurteislega á að það væri ekki hlutverk þingmanna að heimta kyrrsetningu eigna úti í bæ. Sama hversu hneykslaðir þeir væru.

Til þess höfum við sýslumenn og dómstóla. Og þrískiptingu ríkisvaldsins. Það með fleiru heitir réttarríki.

Þessi skoðun var ekki vinsæl, allra sízt hjá Helgu Völu. En þetta var ekkert persónulegt. Þetta er aldrei persónulegt. Og ég er enn á því að afstaða mín hafi verið rétt.

Nema hvað skömmu síðar hitti ég Brynjar Níelsson. Við ræddum þetta lauslega og hann var sammála mér. Þótti „brot“ Helgu Völu því alvarlegra sem hún hefði lært lögfræði eins og hann.

Núnú. Um daginn kom upp rannsókn lögreglunnar á blaðamönnum. Þá kepptust þingmenn við að tjá sig, nánast allir með gagnrýni.

Andmælum mínum var ekki betur tekið í þetta sinn. Ég benti kurteislega á að þingmenn mættu endilega hafa skoðun á vinnubrögðum lögreglunnar almennt, en þeir mættu barasta alls ekki skipta sér af yfirstandandi lögreglurannsókn. Það bara gengur ekki.

Og já, það eru afskipti af lögreglurannsókn þegar fólk í valdastöðum gagnrýnir hana.

–– –– –– ––

Jæja. Eitt er að þingmenn tjái sig um rannsókn. Það er ennú verra þegar framkvæmdavaldið gerir það. Sumsé ráðherrar og starfsmenn þeirra.

Þetta aftraði Bjarna Benediktssyni samt ekki frá því að tjá sig mjög afdráttarlaust, tvisvar frekar en einu sinni. Það var með ólíkindum.

Í dag hlustaði ég svo á Sprengisand og bókstaflega svelgdist á morgunkaffinu. Þangað var mættur Brynjar Níelsson, aðstoðarmaður dómsmálaráðherra, og hann trommaði upp með alls konar. Ég nefni bara tvennt.

Brynjar endurtók í sífellu eitthvað sem hann kallaði „aðför að lögreglunni,“ án þess þó að rökstyðja það frekar.

Það er enda ekki hægt af því að þessi frasi er heimatilbúinn skáldskapur og hluti af leikriti um að lögreglustjórinn á Akureyri sé fórnarlamb í eigin rannsókn, og afskipti forystu Sjálfstæðisflokksins af lögreglurannsókn séu því réttlætanleg..

(Brynjar hefur áreiðanlega sagt þetta um Inga Tryggvason líka. Ef ekki, þá er það alvarleg handvömm.)

Hið seinna er beinlínis súrrealískt. Ég hlustaði á Brynjar þráspyrja – eiginlega yfirheyra – Jón Trausta Reynisson á Stundinni um hvort Stundin hefði tiltekin gögn undir höndum. Hann spurði fjórum sinnum, held ég.

Ímyndum okkur þessa fyrirsögn: „Aðstoðardómsmálaráðherra Bandaríkjanna heimtaði upplýsingar frá Washington Post um gögn í lögreglurannsókn.“

Eða: „Pólitískur aðstoðarmaður danska dómsmálaráðherrans kafðist þess í beinni útsendingu að BT bryti trúnaðarreglur blaðmanna.“

Hversu lengi höldum við að þetta fólk myndi halda starfi sínu?

Þessi fyrirsögn myndi hins vegar ekki vekja mikla athygli: „Aðstoðardómsmálaráðherra Rússlands krafðist þess að vita hvað fjölmiðill vissi um lögreglurannsókn.“ Nánast daglegt brauð.

Til hamingju, Ísland. Frábær félagsskapur.

–– –– ––

Jón Trausti spurði í þættinum mikilvægrar spurningar: „Hvers vegna tjáið þið Bjarni ykkur svona mikið um þetta mál? Þið þurfið þess ekki. Hvað gengur ykkur til?“

Brynjar svaraði bara með þvælunni um aðförina, en þetta er lykilspurning.

Hvað knýr forystu Sjálfstæðisflokksins til að hafa afgerandi afskipti af lögreglurannsókn? Hvaða hagsmunir eru í húfi? Hvaða hagsmuni er verið að verja?

Sannarlega ekki réttarríkið eða mikilvægt sjálfstæði lögreglu til að vinna störf sín.

Ég nenni ekki að benda á fyrri pólitísk störf lögreglustjórans og langvarandi tengsl hennar við Sjálfstæðisflokkinn. Óttast þó að þau séu hluti af svarinu.

Hitt veit ég, að það er alls ekkert í lagi að aðstoðarmaður dómsmálaráðherra – æðsta yfirmanns lögreglunnar – taki afstöðu í lögreglurannsókn, mestmegnis með þvælu og yfirgang að vopni. Og trúið mér: Brynjar fór ekki í þetta viðtal nema með vitund og samþykki Jóns Gunnarssonar.

Ég veit líka að Brynjar hefur oft sýnt af sér dómgreindarbrest og stundum ríflega það, en þetta er með því alvarlegasta.

Sennilega þarf að stafa ofan í hann ástæðuna: Dómsmálaráðuneytið má ekki skipta sér af rannsóknum lögreglunnar, Brynjar minn. Spurðu Hönnu Birnu. Eða bara Áslaugu Örnu.

Þú veizt þetta. Annaðhvort er þér alveg sama eða dómgreindin er endanlega farin.

Karl Th. Birgisson

1,695