Leyndarráðgjafar með 17 þúsund á tímann. Ganga sjálfala og halda engar fundargerðir. „Er öllum virkilega andskotans sama?“
Forsætisráðherra skipaði í nóvember sex menn til að vera ríkisstjórninni til ráðgjafar um afnám gjaldeyrishafta. Um þetta var hvergi tilkynnt, hvorki alþingi né fjölmiðlum, og skipunarbréf þeirra birtist fyrst í svari forsætisráðherra við fyrirspurn Össurar Skarphéðinssonar á alþingi í dag.
Í svarinu kemur einnig fram að ráðgjafarnir fá greiddar 17 þúsund krónur á tímann, en „hins vegar er greitt sérstaklega fyrir skýrsluskrif og sérstakar athuganir.“
Engin verkstjórn eða eftirlit með vinnuframlagi virðist vera í þessari vinnu, né heldur fundargerðir, eins og segir í svarinu: „Ráðgjafar voru ekki skipaðir í nefnd eða starfshóp og var í sjálfsvald sett hvort þeir ynnu einir sér eða saman í smærri hópum eða allir sameiginlega að viðfangsefni sínu. […]
Í þeim tilvikum þar sem ráðgjafar hafa kosið að hittast sameiginlega til að ræða einstök mál hefur fulltrúi ráðuneytisins setið fundina jafnframt. Hefur hann ritað minnispunkta um það sem fram hefur komið á þeim fundum til afnota fyrir ráðuneytið, en ekki er um eiginlegar fundargerðir að ræða. Ekki hefur verið haldið utan um fundi einstakra ráðgjafa við þriðju aðila eða fundi ráðgjafa í smærri hópum.“
Ekki kemur fram í svarinu hverjir sexmenningarnir eru, en þeir eru Eiríkur Svavarsson, Jón Helgi Egilsson, Jón Birgir Jónsson, Ragnar Árnason, Reimar Pétursson og Sigurbjörn Þorkelsson.
Ekki eru allir jafnsáttir við þessi vinnubrögð, eins og lesa má í grein Björns Vals Gíslasonar skipstjóra í Herðubreið. Hann rifjar upp þann lærdóm í skýrslu Rannsóknarnefndar alþingis, að skortur á formfestu, reglum og eftirliti hafi reynst þjóðinni dýrkeyptur. Björn Valur vitnar í orð Sigurðar Inga Jóhannssonar þessu til staðfestingar og bætir við:
„Leynilegir hópar á vegum stjórnvalda sem beinlínis er ætlað að fara framhjá lýðræðislega kjörnu þingi er einhvern veginn svo brjálæðislegt að það nær ekki nokkru tali. Hverskonar stjórnarfar er þetta að verða? Hvernig stendur á því að fjölmiðlar í vestrænu lýðræðisríki eins og Íslandi, fara ekki hamförum í þessu máli og gegn þessum stjórnarháttum, sem beinlínis vega að rótum lýðræðisins? Er öllum virkilega andskotans sama?“
Uppfært: Skömmu eftir miðnætti aðfaranótt 9. apríl skrifaði aðstoðarmaður Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar, Jóhannes Þór Skúlason, á vef sinn meðal annars:
„Nú man ég eftir nokkrum samtölum við áhugasama blaðamenn frá því í nóvember í fyrra (og síðar í janúar,) um þennan ágæta ráðgjafahóp þar sem ég var ekki að leyna því neitt sérstaklega að hann yrði skipaður.“
Í áðurnefndu svari forsætisráðherra segir hins vegar: „Ekki var talið rétt að greina opinberlega frá undirbúningi ráðherranefndar og stýrinefndar. Æskilegt er að ráðgjafar og aðrir þeir sem að undirbúningnum koma geti unnið verk sitt án utanaðkomandi áhrifa og þrýstings. Langtímahagsmunir þjóðarinnar fara ekki saman við hagsmuni margra þeirra aðila sem eiga kröfur í íslenskum krónum.“
