trusted online casino malaysia
Jean-Rémi Chareyre 24/09/2016

Leiðindanöldur um heilbrigðiskerfið – listin að styggja engan

Flestir virðast vera sammála því, að umræðuþáttur Rúv á fimmtudagskvöld hafi verið frekar daufur. Ekki mikið kjöt á beinunum. Það sem vakti helst athygli er þetta tvennt:

umraeduthatturFrammistaða Sigmundar Davíðs og Bjarna Bens var sérstök. Til að gera langa sögu stutta skulum við orða það þannig, að þeir félagar hafa vaxið mjög af sinni reynslu í ríkisstjórn, en þó voru það fyrst og fremst nefin þeirra sem uxu á slíkum hraða á meðan á þættinum stóð, að maður neyddist til að opna gluggann í stofunni svo að trýnin fyndu einhverja undankomuleið.

Hitt sem vakti athygli var frammistaða Ingu Snælands sem talaði fyrir Flokk Fólksins. Ekki það að hugmyndir hennar væru sérstaklega vel hugsaðar, heldur frekar vegna þess að hún var einlæg, sannfærð, og laus við tilgerð, sem var einmitt það sem vantaði hjá flestum öðrum oddvitum. Við hlið hennar litu þeir út eins og þeir væru að leika eitthvað hlutverk, og voru ekkert sérstaklega góðir i því. Og ástæðan var líklega sú, að menn voru svo uppteknir við það að reyna að þóknast öllum og styggja engan, að þeir höfðu á endanum lítið að segja.

Þetta kom vel fram eftir að Kári Stefánsson var kynntur til leiks. Það þorði enginn annað en að taka undir með Kára. En ákall Kára um að verja 11% af vergri landsframleiðslu í heilbrigðismál er vont markmið. Þarna kemur maður og stillir sér upp sem fulltrúi sjúklinga, sem hann er það alls ekki, og gerir lítið annað en að afvegaleiða umræðuna.

Það er eins og ef bíllinn minn bilaði, og ég ákvæði að eyða 11% af mánaðarlaununum mínum í viðgerðir. Ég er ekki viss um að bíllinn, eða vélvirkinn, myndu sætta sig við það. Það fer auðvitað allt eftir því hver launin mín væru, og hvað þyrfti að gera við.

En enginn þorði að benda á þetta, af ótta við að vera sakaður um að vilja ekki bæta heilbrigðiskerfið. Og þar sem skoðanakannanir segja kjósendur hafa áhyggjur af heilbriðiskerfinu, þá er best að taka enga sénsa. Blessaðar skoðanakannanir.

Umræðan væri miklu áhugaverðari, ef í staðinn fyrir að velta fyrir okkur einhverjum prósentum, við reyndum að svara nokkrum grunnspurningum: Til hvers er heilbrigðiskerfið? Og hvernig búum við til sanngjarnt heilbrigðiskerfi?

Það er freistandi að stinga upp á þá lausn, að gera heilbrigðiskerfið gjaldfrjálst. Ég held að það sé ekki góð lausn. Við erum nú bara mennskir, og erum því miður ekki nógu duglegir við að spara þá hluti sem kosta okkur ekkert persónulega. Frítt heilbrigðiskerfi býður upp á sóun, sem gerir kerfið svo ennþá dýrara, og það bitnar svo á okkur öllum á endanum.

Ég held líka að fæstir hafi á móti því að taka upp veskið eftir læknisheimsókn. Aðalatrið er að kostnaðurinn fari ekki úr böndunum, eins og vill gerast þegar um langvarandi veikindi eða dýrar aðgerðir er að ræða. Þar eiga sjálfsagt að gilda aðrar reglur.

Málið er hins vegar það að hjá sumum er jafnvel lítill kosnaður of mikill. Ekki það að heilbrigðisþjónustan sé svo dýr, heldur frekar að lágmarkslaun (og lágmarksbætur) í þessu landi eru svo hræðilega lág miðað við almennt verðlag og lánakjör, að margir þurfa að velja á milli þess að borga rafmagnsreikninginn eða fara til læknis. Það gengur ekki.

Og það vandamál verður ekki leyst öðruvísi en með því að leysa það. Plástraaðferðin dugar ekki. Það eru margar leiðir til þess, sem allar geta hjálpað til annað hvort við að lækka verðlag eða hækka lægstu laun: bæta aðgengi að menntun svo að þeir sem vinna við láglaunastörf geti menntað sig og leitað að betra launuðum störfum, bjóða upp á fleiri leiguíbúðir á viðráðanlegu verði, hækka skatta á hæstu laun til að hvetja atvinnurekendur til að hækka frekar lægstu launin, og síðast en ekki síst, losna við þessa bölvuðu krónu, sem étur þá peninga sem fólk gæti annars notað í heilbrigðisþjónustu.

En um krónuna þora menn ekki að tala, vegna þess að samkvæmt blessuðum skoðanakönnunum er lítill áhugi á evrópumálum. Og ekki vilja menn styggja kjósendur. Skatta vilja menn helst ekki hækka, af ótta við að vera stimplaðir kommar.

Það verður þó stundum að þora að segja það sem enginn vill heyra, því þegar menn vilja þóknast öllum, þá hrífa þeir engann. Og umræðan verður drepleiðinleg.

(Og skilaboð til Rúv: leyfið þessu blessaða fólki að sitjast!)

Flokkun : Efst á baugi
1,334