Framsókn rifjar upp taktana

Það getur verið grábölvað að vera í minnihluta í sveitarstjórn. Víðast hvar er um svo fátt að rífast að allar tilraunir til ágreinings verða kjánalegar.

Í Fjarðabyggð er stærsta ágreiningsefnið hvorum megin við nýja leikskólann á Norðfirði vegurinn á að liggja. Umferðaröryggismál eru að vísu alvörumál, en varla nægt tilefni til að fólk skipti sér um þau í þrjá stjórnmálaflokka.

Í Reykjanesbæ er fjárhagurinn með miklum ólíkindum – hvert skuldahyldýpið á fætur öðru – en minni hlutanum virðist samt ekki takast að gera sér mat úr því.

Í Reykjavík er úr fleiru að moða, sérílagi í húsnæðismálum þar sem ástandið minnir á fimmta og sjötta áratuginn. Einnig er um ýmislegt að tala í skipulagsmálum.

Sjálfstæðisflokknum hefur samt ekki tekizt að mynda sér þá sérstöðu sem nauðsynleg er til að ná árangri gegn meiri hlutanum. Sumpart vegna þess að flokkurinn er klofinn í skipulagsmálum, sumpart vegna þess að svo margar tillögur flokksins virðast óljósar.

Og ef Sjálfstæðisflokknum tekst þetta ekki – flokknum sem er öllum hnútum kunnugur í borgarmálum og ætti að þekkja snöggu blettina á meiri hlutanum – hvernig þá með veslings Framsóknarflokkinn, sem hefur verið utangarðs í heilt kjörtímabil?

Ekki málið, krakkar mínir. Þar á bæ eru menn þaulvanir að tromma upp með skrum skömmu fyrir kosningar og þeir hafa engu gleymt. Oddvitinn hefur þegar sagt okkur að það séu erlendir kröfuhafar (jájá, hrægammarnir eru komnir í endurvinnslu) sem ásælist lóðir í Vatnsmýrinni. Þar muni líka útlendingar kaupa hús og láta þau standa auð mestallt árið.

Hún viðurkennir að vísu að hún hafi ekkert fyrir sér í þessu, en það kemur ekki í veg fyrir að hún haldi því fram.

Í dag sendi hún frá sér tilkynningu þar sem segir að núverandi meiri hluti hafi viljandi „komið á“ lóðaskorti í höfuðborginni. Þessu fylgja engin rök. Engin tilvísun í gögn. Ekkert.

Þetta er bara fullyrt og látið eins og það sé staðreynd, þótt það sé tóm þvæla.

Heiðursmanni eins og Halldóri Halldórssyni dytti aldrei að hug að grípa til svona bragða, hversu illa sem honum gengi í kosningabaráttu.

En Framsóknarflokkurinn lætur sig ekki muna um það.

Tilraunir til að búa til ágreining, þar sem tilefnin eru fá eða engin, geta verið kjánalegar.

Tilraunir til að búa til ágreining með því að bera fram þvætting og grípa til vísvitandi ósanninda – þær eru bæði raunalegar og auvirðilegar.

En við höfum svosem séð þær áður.