Déjà vu? Blokkir í viðskiptum, himinháir bónusar og helmingaskipti

Vefritið Kjarninn birtir í dag kunnuglega mynd af íslensku viðskiptalífi:

Blokkir í viðskiptalífinu búa sig undir að takast á um eignarhald á bönkunum en ríkisstjórnarflokkarnir hyggjast skipta þeim á milli valinna flokksmanna samkvæmt gamalli helmingaskiptareglu.

Til að auðvelda þessar eignatilfærslur verða skipaðir tveir nýir seðlabankastjórar, hvor úr sínum stjórnarflokki, til að útdeila verðmætum úr eignarhaldsfélagi bankans, sem eignast mun m.a. stóra hluti í bönkunum.

Þetta hefur kjarninn ekki eftir einhverjum róttæklingum, heldur Helga Magnússyni fjárfesti og stjórnarmanni í Lífeyrissjóði verslunarmanna, sem víða hefur tengsl í íslensku viðskiptalífi.

Helgi skrifar nokkrum „félögum“ sínum bréf þar sem þetta er rakið. Um leið sækir hann hart að Davíð Oddssyni, sem hafi kostað samfélagið 300 milljarða með gjaldþroti Seðlabankans en noti nú Morgunblaðið til að ná sér niðri á óvildarmönnum og gæta sérhagsmuna tiltekinna fyrirtækja, svo sem Samherja.

Helgi fullyrðir að þessi verði rás atburða enda sé þetta mat „byggt á fleiri staðreyndum en ætla má í fyrstu.“

Kjarninn fjallar einnig ítarlega um yfirvofandi landflótta stærstu þekkingarfyrirtækja landsins, svo sem Marel, Össurar og CCP, enda geti þau ekki til lengdar staðið í rekstri í landi þar sem „gjaldmiðillinn er ekki til“ og stefna í peningamálum engin.

Herðubreið mælir með lestri Kjarnans hér.

Um leið og Kjarninn varpar þessu ljósi inn í íslenskt viðskiptalíf segir Viðskiptablaðið frá frumvarpi fjármálaráðherra þar sem fjármálafyrirtækjum verður heimilað að greiða starfsmönnum bónusa sem samsvarar árslaunum þeirra.

Tvær af helstu ástæðum Hrunsins voru, að mati höfunda skýrslu Rannsóknarnefndar alþingis, helmingaskipti og óeðlileg afskipti stjórnmálamanna af viðskiptaífinu, svo og himinháir kaupaukar bankamanna, sem hefðu hvatt til óábyrgrar skammtímahugsunar og sóknar eftir skyndigróða.