Borðtennis, blíða, stepp og það að dekka dansandi mann

15. apríl 2014

Kæra Ísland,

Borðtennismót Lyndu Jones fór fram í blíðskapaveðri á 2900 West Linden Avenue (öðru nafni Nashville Icelandic Sports Federation Club House) um helgina. Fjöldinn var reyndar svo mikill að aldrei tókst að klára mótið, en það var skemmtilegt fyrir því! Partíið stóð vel fram eftir og Íslendingafélagið var sérstaklega ánægt með að geta setið úti langt fram á kvöld. En svo mætti páskahretið í gær, með næturfrosti og öllu. Markmiðið er samt að því sé lokið í kvöld, þegar mamma kemur í heimsókn!

Um helgina fór ég líka á árlega step sýningu Meharry skóla. Meharry var stofnaður árið 1876 og var þá fyrsti heilbrigðisvísindaskólinn fyrir svart fólk í Suðurríkum Bandaríkjanna. Skólinn leggur enn höfuðáherslu á að mennta fólk úr minnihlutahópum til heilbrigðisstarfa. Tenging mín við Meharry er einfaldlega sú að ég spila fótbolta þar á föstudagskvöldum þegar ég get. Oftast er ég eina hvíta (eða öll heldur rauða) manneskjan á staðnum og eiginlega alltaf eina konan. En ég er boðin velkomin fyrir því. Það er mikil og góð stemning í þessum fótbolta. Stundum erum við alltof mörg og þá spilum við bara þeim mun lengur. Menn fagna mörkum og góðu spili eins og um heimsmeistarmót sé að ræða. Ég á þessu ekki að venjast og verð hálffeimin í hvert sinn sem ég skora og fagnaðarlætin brjótast út. Stundum heyri ég reyndar takmarkað fyrir háværri, taktfastri tónlist. Og þegar hún er leikin taka leikmenn upp á því að stíga nokkur dansspor. Þetta er í fyrsta sinn sem ég hef þurft að dekka dansandi menn …

En nóg um það. Félagi minn úr fótboltanum bauð mér með sér á steppsýninguna. Steppið á sér víst líka langa hefð í bræðra- og systrareglum í svörtum háskólum. Ég ætla ekki að hafa mikið fleiri orð um það, en hér má sjá vídjóbrot af atriðinu sem vann. Ég ætlaði auðvitað að setja inn mitt eigið vídjó en kann það ekki, svo að þetta verður að sleppa til. Fyrir ykkur sem eruð á hraðferð myndi ég mæla með að stökkva yfir á mínútu 1:45 eða svo.

Annars er þegar tekið að hlýna og sem fyrr segir er mamma á leiðinni. Ég get ekki beðið eftir að fara í hjólatúra og göngutúra og honkí tonk og hvað annað sem maður gerir um páska í Nashville, Tennessee.

Kær kveðja,

Halla