Vindhanar

Í morgun sendi Íslandsbanki auglýsingu í hvert hús með Fréttblaðinu. Þar segir að kominn sé tími til að gefa í og braska líkt og í Bólunni. Bankinn ætlar að ginna ungt fólk til þess að taka lán og byggja, taka lán og taka lán og flytja svo inn í ofurveðsett húsnæði sem bankinn hirðir upp í skuldir þegar þú, húsbyggjandinn, getur ekki lengur unnið fyrir vöxtum og afborgunum. Þá leigir hann þér kannski íbúðina „þína“ eða rekur þig úr henni og selur hana fjármagnseigendunum eilífðarinnar.

Í auglýsingu bankans segir: „Á hverjum degi dynja á okkur fréttir um hversu ómögulegt það er að eignast íbúð. Sérfræðingar … draga kjarkinn úr ykkur sem þurfið – og ætlið – að eignast eigið húsnæði … Undanfarið höfum við safnað sögum af ungu fólki sem, með því að hugsa hlutina upp á nýtt og leggja hart að sér, hefur gert plan og þannig tekist að eignast eigið húsnæði. Þeirra sögum ætlum við að deila með ykkur í von um að þær verði ykkur hvatning og innblástur til að ná ykkar markmiði.“

Komið til mín, allir þér….

Þessi auglýsta góðsemi Íslandsbanka er lymskufullur blekkingarleikur. Fyrstu viðbrögð við henni eru þegar komin fram: Upphrópanir vindhana. Þeir sjá í gegn um blekkingavefinn, rífa fána upp úr rústum ævistarfa sinna, segja að hann sé rauður þótt hann sé blár, hefja hann og hrópa bylting á netinu og von bráðar í þeim fjölmiðlum sem þeir hafa ekki þegar keyrt í gjaldþrot; boða byltingu í nafni sósíalisma sem þeir þekkja ekki en þykjast vera í forsvari fyrir.

Það er sjálfsagt gamaldags að senda út varnaðarorð, en það verður bara að hafa það:

Varið ykkur á Íslandsbaka. Varið ykkur á vindhönum sem hreykja sér á öskuhaugum ævi sinnar og bjóðast til að leiða ykkur til farsældar.