Véla þeir enn

Alltaf skríða þeir fram aftur og eftur, hrapparnir. Stundum sem frelsarar, nú sem fjölskylduvinir miðstéttarinnar sem tekist hefur að safna einhverjum krónum í varasjóð. Þeir vilja ólmir hjálpa til við að auka forðann. Þeir bjóða skattaafslátt. 

En.

Þeir setja skilyrði fyrir liðveislunni: Þú verður að kaupa hlutabréf í fyrirtækjunum þeirra til þess að fá afsláttinn.

Og er myndin þá ekki skýr? Er ekki ljóst hvað þeir eru að gera? Þarf kannski að segja það berum orðum? 

Þá það. Þetta er svona:

Þeir, fjárglæframennirnir, eru að sækjast eftir peningum sem þeir þurfa ekki að greiða vexti af, ókeypis fé. Þeir eru að ásælast fjármuni sem þeir geta leikið sér með í gróðabralli sínu. Þeir eru að ginna fólk, lokka það með skattafslætti, til þess að afhenda misvel reknum fyrirtækjum varasjóði sína með loftkenndum loforðum um aukin fjárráð. Loforð sem þeir þurfa ekki að standa við, samkvæmt lagasetningum sendisveina sinna á Alþingi.

Einn sendlanna sem situr á Alþingi hefur skýrt frá því að innan tíðar muni hann leggja fram frumvarp um skattfrelsi fjár sem lagt er í hlutabréfakaup. Í framsögu sinni mun hann vætanlega ekki rifja upp loforðin sem gefin voru sparifjáreigendum sem keyptu hlutabréf fyrir Hrun og efndirnar sem á þeim urðu í Hruninu og eftir það. Vonandi gera það aðrir þingmenn, margir, nógu margir til þess að senda ólabirni þingsins heim með skottið á milli læranna. Það mundi auka hróður Alþingis.