Vantraust

Hvað er hægt að gera þegar ráðherra laumast í fullkomnu umboðsleysi til að afhenda bréf í útlöndum sem jafngiltir í raun valdaráni, það er að segja ef einhver tæki mark á því þar, og kemur svo heim og setur fram nýja skoðun og túlkun á bréfinu næstu daga þar á eftir?

Bréf sem enginn skilur. Síðustu daga hefur staðið yfir farsi sem snýst um túlkun þess án þess að menn hafi komist að nokkurri niðurstöðu. Hugsanlega er skaðinn óafturkræfur. Hugsanlega hefur ráðherranum tekist að ræna þingið völdum. Hugsanlega er staðan óbreytt gagnvart umheiminum nema líf okkar allra er bara miklu kjánalegra núna. Við héldum sum einhvern tímann að Ísland væri alvöru lýðræðisríki.

Það er ekkert grín að sitja uppi með slíkan utanríkisráðherra.

Menn hrista hausinn um alla Evrópu og við hér heima skömmumst okkar.

Ísland er lýðveldi með þingbundinni stjórn, stendur í stjórnarskránni.

Það þýðir að ríkisstjórnin situr í umboði þingsins, þ.e. meirihluta þess, hverju sinni.

Á Alþingi er margt gott fólk, bæði í meirihluta og minnihluta. Fólk sem er fulltrúar okkar hinna og á að starfa með hagsmuni okkar allra að leiðarljósi.

Flestir ef ekki allir þingmenn minnihlutans hafa fordæmt gjörðir utanríkisráðherra. Ég er ekki tilbúin að trúa því að allir þingmenn meirihlutans séu sáttir við „sinn mann“ og framferði hans á erlendri grundu og jafnvel ekki innlendri heldur. Telja menn að hægt sé að treysta ráðherranum?

Og ef svarið er nei hlýtur að teljast eðlilegt að lögð sé fram tillaga um vantraust á ráðherrann. Ég er sammála fyrrverandi formanni sjálfstæðisflokksins, Þorsteini Pálssyni, um að slík tillaga ætti ekki að snúast um afstöðu hans eða annarra til ESB heldur gerræði hans gagnvart Alþingi.

„… það er mikilvægt að skrá nöfn þeirra þingmanna á spjöld sögunnar sem þannig hyggjast styðja með atkvæði sínu að ráðherra geti með einu bréfi svipt Alþingi því ályktunarvaldi sem því er fengið með stjórnarskrá,“

skrifaði Þorsteinn.

Á Alþingi skapast oft ágætur kunningsskapur á milli þingmanna, þvert á flokkslínur. Það væri verulega andstyggilegt af þingmönnum minnihlutans að leggja ekki fram vantraust á handónýtan og delerandi utanríkisráðherra og ræna stjórnarþingmenn þar með tækifærinu til að sýna að þeir telji einnig að slíkt framferði og gerræði gagnvart þinginu sé ólíðandi með öllu.