Vanhæfni

3. gr. Vanhæfisástæður.

Starfsmaður eða nefndarmaður er vanhæfur til meðferðar máls:
1. Ef hann er aðili máls, fyrirsvarsmaður eða umboðsmaður aðila.
2. Ef hann er eða hefur verið maki aðila, skyldur eða mægður aðila í beinan legg eða að öðrum lið til hliðar eða tengdur aðila með sama hætti vegna ættleiðingar.

Ef eftirfarandi er rétt til vitnað í tvo fyrstu málsliði vanhæfisástæðna er sá sem giftur er einhverjum þeim sem gerir fjárkröfu á föllnu bankanna ekki hæfur til þess að fást við/semja um uppgjör þeirra. Þetta ætti að vera ljóst. Öllum. Jafnvel hörðustu framsóknarmönnum. En er það því miður ekki.

Ef rétt er vitað um siðareglur ráðherra er ljóst að ráðherra ber að skýra (þingi, samráðherrum, þjóð sinni?) frá  hvers konar hagsmunaárekstrum sem kunna að hafa áhrif á störf þeirra. Þetta ætti líka að vera skýrt og ljóst. En er það ekki fyrir þeim sem málið varðar.

„Öll spjót standa á Sigmundi Davíð, forsætisráðherra, vegna upplýsinga um að eiginkona hans eigi fé í skattaskjóli og hafi verið kröfuhafi föllnu bankanna. Þetta er erfið staða fyrir mann, sem í félagi við fjármálaráðherra, leiddi viðræður við kröfuhafa fyrir Íslands hönd“, skrifar Kristín Þorsteinsdóttir í Fréttablaðið í dag, 22. 03. ´16. Og áfram skrifar hún: „Ráðherrann fer með veggjum en gerir út sveit fótgönguliða til að kveða málið niður. Sveitin er stóryrt og ólíkleg til að lægja öldurnar. Þessi í stað hellir hún olíu á eld þeirra sem viðhalda helsjúkri pólitískri umræðu í landinu.“

Hrafnkell Lárusson, skrifar eftirfarandi í Kjarnann í dag: „Ég get skilið að vinir mínir og kunningjar sem eru framsóknarmenn séu hugsi þessa dagana. Jafnvel dálítið ráðvilltir. En það reynir á ykkur núna. Er hollustan við formanninn þess virði að setja fordæmi sem grefur undan lýðræðisfyrirkomulaginu og réttarríkinu og setur það í hættu einungis til að viðhalda valdastöðu formannsins? Hvað þið gerið eða gerið ekki á næstunni snýst ekki bara um trúverðugleika ykkar, valdastöðu eða framtíð flokksins ykkar. Málið er mun stærra en það.“

Og margur spyr: Hvers vegna talar ráðherrann ekki? Er hann að fela eitthvað annað en bara vanhæfnina? Eða hvers vegna var reikningurinn til áður en fyrirframgreiddi arfurinn var borgaður út? Utan um hvað var hann þá stofnaður? Svör við þessum spurningum þurfa að líka að liggja fyrir áður en menn gera tilraun til hvítþvottar. Dráttur á svörum, hörmungar heimsins og hvaðeina annað má ekki verða til þess að málið koðni niður og vanhæfni til verka verði að færni.