Uppselt

Sem betur fer virðast menn vera að vakna til meðvitundar um að ef til vill sé rétt að fara að hamla gegn fjölgun ferðamanna. Ferðalangurinn Jónas Kristjánsson, ritstjóri hefur bent á þetta og varað við afleiðingum stjórnlausrar fjölgunar og í dag birtir Björn Brynjólfur Björnsson, kvikmyndaleikstjóri þarfar vangaveltur um málið í Fréttablaðinu.

Þetta liggur þegar ljóst fyrir:

Við höfum ekki mannafla til þess að taka við þeim ferðamönnum sem hingað sækja og neyðumst til þess að flytja inn vinnuafl til þess að sinna þeim. Þjónusta við ferðamenn er láglaunastarf; oftar en vitað er sjálfboðaliðastarf og eða slaverí.

Margir vinsælustu áningastaðir ferðamanna, náttúruperlurnar, liggja undir skemmdum vegna átroðnings of margra á of skömmum tíma.

Hótelbyggingar spretta upp eins og gorkúlur. Það þarf að flytja verkafólk til landsins, oft réttlausa láglaunamenn, vegna þess að of margir eru með glýju í augum, ætla að græða feitt og opna hótel.

Við eigum ágæta flugstöð suður á Miðnesheiði. Hún getur vel þjónað þeim fjölda ferðamanna sem æskilegt er að komi til landsins árlega. Nú er hins vegar byrjað að byggja við og stækka hana til allra átta og ætlunin að nota jafnmikið – ef ekki meira fé – til þess og fara mundi í nýbyggingar fyrir Landspítalann.

Sveitarfélögin á höfuðborgarsvæðinu ættu að hætta að veita byggingarleyfi fyrir hótelum og afturkalla þau leyfi sem dregist hefur úr hömlu að nýta. Þannig mætti draga úr þenslu og koma í veg fyrir gapandi auð hótel ef og þegar dregur úr áhuga umheimsins fyrir landi og þjóð.

Þó að ekki séu bent á önnur tormerki en þessi ætti að vera ljóst að vitlegast væri að spyrna við fótum, halda í horfinu eða draga úr, jafnvel  takmarka ferðamannastrauminn til landsins með því að lýsa því yfir á álagstímum að það sé uppselt vegna landverndar. Fleiri komist ekki að. Það eru góðir viðskiptahættir.

Ríkisstjórnin, ef hún er einhvers megnug, ætti tafarlaust að slá á stórmennskubrjálæði Isavía, stöðva æðibunuganginn við stækkun flugstöðvar Leifs Eiríkssonar og breyta Isavía úr ohf í ríkisfyrirtæki og færa það undir ráðherra sem væri ábyrgur fyrir gjörðum þess. Þá þyrfti að vísu að skipta um ríkisstjórn, eða að minnsta kosti að fá annan ferðamálaráðherra til starfa. Þetta er brýnt hagsmunamál.