Úlfakreppa

Það er þrengt að Ríkisútvarpinu. Sá sem nú stendur þversum og veldur úlfakreppu er forsætisráðherra. Hann neitar að veita Útvarpinu það fé sem það þarf til þess að það verði áfram sú yfirburðar menningarstofnun sem það er og hefur verið.

Samkvæmt fréttum innan úr trúnaðarmannaráði Sjálfstæðisflokksins stóð til að gera breytingu á ríkisstjórninni um áramót. Það átti að hluta innanríkisráðuneytið í sundur vegna þess að Ólöf Norðdal ræður ekki við það eins og það er. Fráklippta partinn átti Unnur Brá Konráðsdóttir að fá að þökkum fyrir að hafa ekki boðið sig fram sem veraformann Sjálfstæðisflokksins gegn Ólöfu. Aðalbreytingin átti síðan að vera sú að Bjarni Benediktsson tæki við forsætisráðuneytinu. Það fylgdi ekki frásögn trúnaðarmannsins í hvaða stól Sigmundur Davíð ætti að setjast.

Og svo kom menntamálaráðherra með tillögu um auknar fjárveitingar til Útvarpsins þvert á landsfundarsamþykktir Sjálfstæðisflokksins. Þinglið flokksins var að mestu sammála tillögunni og formaður líka. Þá var komið að Sigmundi að svíkja gefin loforð. Hann veit sem er að styrktaraðilar ríkisstjóraflokkanna vilja ekki að þeir slíti samstarfinu. Í vissu þess lagðist hann gegn tillögu menntamálaráðherra og neitar að afgreiða hana út úr ríkisstjórn. Nema Bjarni falli frá samkomulaginu um að fá forsætisráðherrastólinn. Á þessu strandar málið í dag ef marka má frásögn trúnaðarmanns Sjálfstæðisflokksins.

Allt þetta fer illa í Bjarna. Ekki bara svik Sigmundar Davíðs á handsöluðu samkomulagi heldur ekki síður það að fá ekki forsætisráðherrastólinn. Hann vill sessinn. Þráir hann. Þess vegna talaði hann um það í fjölmiðlum í gær (13.12.’15) að ekki væri líklegt að frumvarp menntamálaráðherra yrði afgreitt frá ríkisstjórninni fyrir jól og bar því við að það vantaði greinargerð frá Útvarpinu svo hægt sé að afgreiða málið.

Það er því sameiginleg þrá Sigmundar Davíðs og Bjarna Benediktssonar eftir einum sessi sem stefnir í að stórlaski eða drepi Ríkisútvarpið. Þetta ættu allir unnendur þess að muna. Lengi, lengi.