Tvær millur

Ragnheiður Elín Árnadóttir, ferðamálaráðherra Sjálfstæðisflokksins hefur ráðið flokksbróður sinn til þess að veita forstöðu nýstofnaðri Stjórnstöð ferðamála. Hann á að greiða úr því öngþveiti sem hún hefur komið ferðamálum í á tveimur árum. Hún ætlar að borga honum 1.950.000.- , eina miljón níuhundruð og fimmtíuþúsund krónur á mánuði, eða fjórum til fimm sinnum hærri laun en lögreglumenn, sjúkraliðar og almennir starfsmenn ríkisstofnana fá í kaup fyrir sama tíma.

Ein miljón níuhundruð og fimmtíuþúsund á mánuði.

Lögreglumenn hafa verið samningslausir tímunum saman. Þessa stundina eiga þeir í kjarabaráttu en eru ekki virtir viðlits. Sjúkraliðar og lægst launuðu starfsmenn ríkisstofnana eru að reyna að semja við ríkið (Ragnheiði Elínu) um hærri laun. Þau eru nú á bilinu 300 – 450 þúsund á mánuði. En ríkið (Ragnheiður Elín) vill ekki semja við láglaunahópa. Hún semur bara við „þungavigtarmann,“ eins og hún kallar nýráðin flokksbróður sinn í viðtali.

Og eftir sitja spurningar. Fjölmargar. Þar á meðal þessar: Eftir hvaða launatöflu tekur hinn nýráðni laun? Gæti ráðherrann leyft landsmönnum að sjá hana? Og hvað segja gullinkjaftarnir sem gefa sig út fyrir að vera sífellt að spara fyrir ríkið, formaður og varaformaður fjárlaganefndar alþingis, við þvílíkum mánaðarlaunum? Finnst þeim þetta í lagi?

Í öngum mínum les ég stundum ljóð. Það gerði ég eftir framan skráð. Það var þetta og mér fannst að ég sæi Ragnheiði sitja við glugga í sínum þyngstu þönkum og reyna að ráða fram úr málum: Ljóðið er eftir Einar Ólafsson, skáld og bókavörð:

• Sit við þokugluggann,
• horfi út í sjóndeildarhringlausa
• veröldina:

• ekkert fjall í dag,
• endalaus víðerni án kennileita,
• opin leið til allra átta!