Til skammar fyrir ríkisstjórnina, að geta ekki mannað sig upp í að veita fólki eðlilegt lífsframfæri

„Ríkissjóður er sjóður okkar allra og við eigum að leggja í hann eftir efnum og ástæðum. Ef við höfum góða vinnu og vel borgaða, þá eigum við að láta meira en þeir sem varla geta lifað á vinnu sinni.“

Þetta segir Margrét Guðnadóttir læknir og fyrrverandi prófessor í sýklafræði, 86 ára gömul.

Hún var gestur Samfélagsins á Rás eitt Ríkisútvarpsins í gær og hafði sitthvað fram að færa sem á erindi við samtímann.

Margrét rifjaði meðal annars upp atvik úr æsku sinni á Vatnsleysuströnd, þar sem hún ólst upp: „Það var einn maður, sem bjó í Vogunum, á jörð sem heitir Stóru-Vogar, og hann gerði út og var talinn mjög ríkur á þeirra tíma mælikvarða.

Einhvern tíma var nú verið að leggja á útsvarið – og það var nú gert heima hjá fólki og faðir minn var í þessu með fleirum – og karlinn hafði alltaf verið hæsti útsvarsgreiðandi í hreppnum. Hann var það ekki í eitt skiptið, sem er mér mjög minnisstætt, því hann kom svo bálvondur heim til pabba til þess að skamma skattanefndina fyrir að leggja ekki á sig hæsta útsvarið. Hann gat ekki þolað það.“

„Þannig var afstaðan til samfélagsins í þá daga. Ef þú varst aflögufær, þá lagðirðu þitt til samfélagsins. Það gera menn ekki lengur. Og ríkisstjórnin sem nú er, hún gengur í fararbroddi að kenna fólki að skattar séu einhver óþarfi og þeim megi bara sólunda í eitthvað annað.“

Margrét bætir við: „Fólk er alið upp í því, að það sé af hinu vonda að borga til samfélagsins. […] Hvernig færi í sambýlishúsi, stigagangi, þar sem fólk svikist um að borga í hússjóðinn? Við höfum þar hitann og við höfum þar hreingerningu og hitt og þetta, sem við öll þurfum að nota. Við borgum þetta í sameiningu um hver mánaðamót og það er enginn sem kvartar, mér vitanlega.“

Og hún heldur áfram: „Ríkissjóður er sjóður okkar allra og við eigum að leggja í hann eftir efnum og ástæðum. Ef við höfum góða vinnu og vel borgaða, þá eigum við að láta meira en þeir sem varla geta lifað á vinnu sinni. Ég tala nú ekki um þá sem fá sjúkdóma mjög snemma eða fæðast með arfgenga sjúkdóma, eða verða fyrir stórum slysum – þetta fólk þarf hjálp og það þarf miklu meiri hjálp en við veitum því núna.

Okkur ber skylda til að veita því lífsframfæri og það minnsta sem hægt er að komast af með er að miða við dagvinnu láglaunafólks. […] Mér fannst það til skammar fyrir þessa ríkisstjórn, að geta nú ekki mannað sig upp í að hækka bæturnar þegar láglaunasamningarnir voru gerðir síðast, því að mínu viti nægja þeir ekki fyrir eðlilegu lífsframfæri á Íslandi eins og við rekum það núna.“

Margrét bætir svo þessu við: „Mér fannst það svolítið merkilegt skref sem ríkisstjórnin tók, fyrstu vikuna sem hún sat að völdum, að hún lækkaði framlög til samfélagsins hjá þeim sem voru ríkastir, að maður ekki tali nú um blessaða útgerðina.“

Hægt er að hlusta á viðtalið við Margréti Guðnadóttur hér.