Þrugl

Heilbrigðisráðherra, Kristján Þór Júlíusson, vaknaði upp með andfælum nú í morgun, mætti í Bítið á Bylgjunni og sagði: „Fólk er skíthrætt við stöðuna í heilbrigðiskerfinu.“ Með stírurnar í augunum fór hann að gagnrýna neikvæða umræðu um kerfið. „Mér er nóg boðið … Mér er heitt í hamsi vegna þess að umræðan er í fyrirsögnunum og hún er búin að vera svona í nokkur ár … en ennþá gengur samt sem áður heilbrigðisþjónusta …“

Í prentaðri frásögn á Vísir.is af framgöngu ráðherrans í útvarpinu segir: Varðandi það að lokun gjörgæslu sé yfirvofandi er Kristján sammála því að ef til þess komi sé samfélagið brostið. „En hvað er búið að halda þessu lengi fram? … En enn erum við að reka kerfið.“

Að svo mæltu var hann næstum því fullvaknaður og kominn til sjálf sín, bjartsýnin tók völdin og hann talaði eins og sá sem allt vald er gefið á himni og jörð, allt veit og skilur langt á undan öðrum: „Dettur mönnum það til hugar að halda því fram í fullri alvöru að þó svo að á 4-5 þúsund manna vinnustað hætti 200 til 300 manns að vinnustaðnum verði lokað? Nei, það gerist ekki þannig.“

Þetta væri flott satíra ef uppistandari hefði verið að herma eftir ráðherranum. En það var ekki svo. Þetta var ráðherrann sjálfur. Heilbrigðisráðherrann. Hver sem fylgst hefur með gangi þjóðmála hlýtur að skynja það af orðum mannsins, að hann þekkir ekki málaflokkinn sem hann hefur yfirumsjón með fyrir okkar hönd. Hann sem á að gæta hans og efla hann. Ráðherrann skynjar ekki hversu alvarleg staðan er, sér ekki hætturnar fram undan, hann áttar sig ekki á því, að með getuleysi sínu er hann að eyðileggja heilbrigðiskerfið.

Verra væri þó það sem stundum virðist svo augljóst og allteins gæti verið: Hann veit hvað hann er að gera. Þetta er ætlunarverk. Hann ætlar að einkavæða heilbrigðiskerfið.